Teleurstellende start van nieuwe serie

Nadia verhuist met haar vader en broertje naar Captive’s Sound, nadat haar moeder hen verlaten heeft. Te vroeg, want ze heeft Nadia nog niet volledig opgeleid. Nadia is een heks: magie wordt generaties lang van moeder op dochter doorgegeven. Ondanks haar nog niet afgeronde opleiding, voelt Nadia al snel dat er duistere krachten rond Captive’s Sound hangen. En ze zal haar eigen magie snel nodig hebben.

Claudia Gray, bekend van de ‘Vuurvogel’-serie, is begonnen aan een nieuwe serie over heksen, waarvan Zwartspreuk het eerste deel is. Het boek is uit het Engels (Spellcaster) vertaald door Marjet Schumacher. Helaas is dit eerste deel geen geweldige start van een nieuwe reeks boeken.  

Er is veel aan dit boek dat niet klopt, of gewoonweg niet fijn leest. De hoofdpersonages in dit verhaal zijn Nadia, Mateo en Verlaine, die bevriend raken nadat Nadia is verhuisd. De personages en hun verhouding tot elkaar zijn niet bijzonder, eigenlijk zelfs een beetje cliché. Mateo en Nadia worden vanaf het eerste moment dat ze elkaar zien verliefd op elkaar. Maar ze hebben allebei geheimen, zijn gevaarlijk voor elkaar en blijven daarom het hele boek om elkaar heen draaien.

Ondertussen zit Verlaine de hele tijd een beetje in de ‘derde wiel’-slachtofferrol. Toch is Verlaine wel het meest boeiende karakter, omdat ze helemaal zichzelf is. Hopelijk wordt dit personage in het volgende deel beter uitgewerkt. Dan is er natuurlijk nog de slechterik van het verhaal, dat op veel plekken meer voor verwarring zorgt dan voor verduidelijking.

Ook de uitwerking van de opbouw en de plot zijn niet heel logisch. Het boek heeft een vrij langzame start, waarin veel onnodige herhaling en relatief weinig ontwikkeling zit. Voorbeeld van zo’n storende herhaling is dat de personages steeds bij elkaar weglopen wanneer ze nieuwe informatie krijgen, omdat ze dat ‘even moeten verwerken’. Mateo doet dat meerdere keren, en Verlaine op een gegeven moment ook. Mateo’s reactie is dan: “Gek genoeg begreep hij het”, wat niet echt ‘gek’ is, want hij doet dat zelf ook steeds. Naast de aanwezige herhaling lijkt het verhaal op die punten dus ook nog eens niet te kloppen.

De laatste hoofdstukken hebben ineens erg veel vaart, er wordt veel nieuwe informatie gegeven en daardoor wordt het verhaal op sommige punten verwarrend. Ook wordt een aantal dingen meerdere keren geïntroduceerd in het boek, maar niet verder uitgewerkt. Zo gaat het al vanaf het begin over ‘iets krachtigs’ dat begraven ligt onder het scheikundelokaal. Op bladzijde 33 is al te lezen: “Nadia wierp een vlugge blik op de vloer van het scheikundelokaal, alsof ze die kracht letterlijk met eigen ogen zou kunnen zien.” En vervolgens op pagina 89: “Er lag daar iets begraven - lang geleden, diep weggestopt. Wat het ook was, het bezat enorme kracht.” Dat ‘iets’ onder het lokaal wordt dit boek in ieder geval niet uitgelegd, je blijft als lezer dus met veel vragen zitten.    

Positief aan dit verhaal is het magische aspect, wat leuk bedacht is. Magie werkt hier door het ophalen van herinneringen, en bestaat alleen onder vrouwen: mannen weten hier absoluut niks vanaf. Het is jammer dat het verhaal op andere vlakken zo tekortschiet, waardoor dit onderdeel op de achtergrond verdwijnt.