Triest en waargebeurd oorlogsverhaal

Dit boek van een Nederlandse schrijfster gaat over het redden en verbergen van Joodse kinderen in de tweede wereldoorlog. Vanuit het Joodse weeshuis in Amsterdam zijn enkele honderden kinderen gered van deportatie. Een groep van niet-Joodse studenten speelden hierin een rol: zij regelden (onderduik)adressen voor de kinderen en brachten ze weg naar hun pleeggezinnen (meestal per trein). Het boek is dus op waarheid gebaseerd en de belevenissen van echt bestaande mensen zijn erin verwerkt, hoewel de schrijfster er voor heeft gekozen om ze andere namen te geven, zodat ze zelf hun karakters uit kon diepen.

Astrid Sy heeft tien jaar onderzoek gedaan voor dit boek gepubliceerd werd. Ik vond het een interessant, maar ook heel heftig boek. Er staat ook letterlijk in dat er voor elk kind dat gered werd, zeker tien andere kinderen wel werden gedeporteerd. En kinderen in de basisschoolleeftijd hadden sowieso geen enkele kans om te overleven in de concentratiekampen; zij werden allemaal direct vermoord. Iets wat ik nog altijd niet kan begrijpen: wat hebben minderjarige kinderen verkeerd gedaan en hoe kun je daaraan meewerken als weldenkend mens?

Het boek geeft dus een interessante inkijk in hoe de redding van de Joodse kinderen in zijn werk ging. Zowel bezien vanuit de ogen van een student als vanuit de ogen van een Joodse kinderverzorgster die in het weeshuis werkte.

Een heftig boek, maar wel goed geschreven. Als dit boek – het is waargebeurd en van een Nederlandse auteur – wel op de literatuurlijst mag, vind ik dit absoluut een goede aanrader om te lezen voor de lijst.