Lezersrecensie
Magie zit in meer dingen dan je denkt
In dit betoverende verhaal volgen we de drie zussen Widdershins – Betty, Fliss en Charlie – die gevangen zitten op het mistige Crowstone, een eiland dat even troosteloos als mysterieus is. Ze ontdekken dat een eeuwenoude vloek op hun familie rust, een vloek die hen verhindert ooit het eiland te verlaten zonder noodlottige gevolgen. Maar de Widdershins zijn niet het type om zich neer te leggen bij een vervloekt lot. Gewapend met drie magische voorwerpen, elk met een eigen kracht, trotseren ze gevaren, ontwarren ze een web van leugens en ontrafelen ze een verleden dat net zo grillig is als de zee die hen omringt.
Michelle Harrison schrijft met de precisie van een goudsmid en de verbeeldingskracht van een verhalenverteller bij een kampvuur. Haar woorden glinsteren als sterren boven een nachtelijke oceaan, met beelden die zich in je hoofd nestelen als lang verloren herinneringen. De sfeer is een perfecte balans tussen beklemmend en magisch: Crowstone voelt klam en dreigend, maar ook vol verborgen beloftes, en de magie is subtiel, als een sluimerende kracht onder de oppervlakte.
En alsof dat nog niet genoeg is, neemt het plot ook onverwachte wendingen, waardoor ik op den duur niet meer zeker was hoe de drie zussen überhaupt victorieus zouden eindigen. Net als zij voelde ik de dreiging van de vloek als een schaduw in mijn nek, en steeds als ik dacht te weten welke kant het verhaal op zou gaan, werd het tapijt onder mijn voeten vandaan getrokken.
De harmonie tussen de zussen komt zó echt over, dat voor veel charme zorgt.
Harrison laat zien dat magie niet alleen in betoverde voorwerpen zit, maar ook in moed, doorzettingsvermogen en familie.
Met een vleugje duisternis, een flinke scheut avontuur en net genoeg hartverwarmende momenten om je door de stormen heen te loodsen, is A Pinch of Magic een verhaal dat je meevoert en betovert. Het is een boek om te koesteren – een klein beetje magie, gevangen tussen twee kaften.
En ik heb gehoord dat het vervolg, A Sprinkle of Sorcery, nóg beter is!
Ik ga dit boek ook in het Nederlands lezen, samen met mijn dochtertje.
Michelle Harrison schrijft met de precisie van een goudsmid en de verbeeldingskracht van een verhalenverteller bij een kampvuur. Haar woorden glinsteren als sterren boven een nachtelijke oceaan, met beelden die zich in je hoofd nestelen als lang verloren herinneringen. De sfeer is een perfecte balans tussen beklemmend en magisch: Crowstone voelt klam en dreigend, maar ook vol verborgen beloftes, en de magie is subtiel, als een sluimerende kracht onder de oppervlakte.
En alsof dat nog niet genoeg is, neemt het plot ook onverwachte wendingen, waardoor ik op den duur niet meer zeker was hoe de drie zussen überhaupt victorieus zouden eindigen. Net als zij voelde ik de dreiging van de vloek als een schaduw in mijn nek, en steeds als ik dacht te weten welke kant het verhaal op zou gaan, werd het tapijt onder mijn voeten vandaan getrokken.
De harmonie tussen de zussen komt zó echt over, dat voor veel charme zorgt.
Harrison laat zien dat magie niet alleen in betoverde voorwerpen zit, maar ook in moed, doorzettingsvermogen en familie.
Met een vleugje duisternis, een flinke scheut avontuur en net genoeg hartverwarmende momenten om je door de stormen heen te loodsen, is A Pinch of Magic een verhaal dat je meevoert en betovert. Het is een boek om te koesteren – een klein beetje magie, gevangen tussen twee kaften.
En ik heb gehoord dat het vervolg, A Sprinkle of Sorcery, nóg beter is!
Ik ga dit boek ook in het Nederlands lezen, samen met mijn dochtertje.
1
Reageer op deze recensie