Hartverscheurend mooi debuut
Dankbare kinderen huilen niet. Een naam die op zich al ontroerend is. Maar het verhaal, dat overtreft alle verwachtingen.
Het is het romandebuut van Monique van Roosmalen, waarin herinneringen samenkomen met de fantasie van de schrijfster. In de roman volgen we Mieke die naar een blindeninstituut wordt gestuurd, omdat ze niet normaal kan functioneren op school. Het is er leuk en leerzaam zeggen haar ouders. Al gauw blijkt dat de nonnen die het instituut leiden gemeen en ronduit onredelijk zijn. “Mijn papa en mama hebben zich vergist. Het is hier niet fijn. We gaan gewoon weer naar huis,” zegt ze tegen haar pop. Maar naar huis gaan ze niet. In plaats daarvan blijven zij en haar pop daar en voelt Mieke zich noch met haar gezin noch met de mensen in het instituut verbonden. Ze raakt vervreemd van de wereld en van zichzelf. Ze groeit op als een meisje dat diepongelukkig is en al haar dromen heeft opgegeven, ervan is overtuigd dat ze zo is als straf van God. Eigenlijk wil ze gewoon dood.
Monique van Roosmalen heeft een prachtig boek gecreëerd waarbij ze een goed beeld weet te scheppen van het leven van het jonge meisje Mieke. Door de lezer de belevingswereld van Mieke te laten beleven, ontstaat er al gauw een band met het jonge meisje. Hartverscheurend is het dan ook om te zien hoe het jonge meisje wordt gehersenspoeld en gemanipuleerd totdat er geen sprankeltje hoop meer over is. Ze verblijft enkele jaren in het schijnheilige internaat, maar die jaren zijn genoeg om haar volledig te breken.
“Als je hoopt kun je teleurgesteld worden en dat is akelig,” denkt Mieke. “Ik droom niet meer van mooie dingen die toch nooit gebeuren.” Hoe akelig is het te lezen dat zo’n jong meisje met zulke gedachten rondloopt? Wonderlijk is het niet. Niet dat het geen origineel verhaal is, want dat is het wel, en voorspelbaar is het ook zeker niet. Het is enkel te verwachten dat een meisje dat opgroeit in zo’n giftige omgeving diepongelukkig wordt.
Toch leest Dankbare kinderen huilen niet minder zwaar dan het overkomt. Het is eigenlijk heel kinderlijk geschreven, wat het een breekbaar karakter geeft.
Reageer op deze recensie