Zo glad als een kikker

Dit boek is zó toegankelijk en summier dat de nuances verloren zijn gegaan. Daardoor is het geen boek dat blijft hangen, maar van je afglijdt als je ermee klaar bent.

Het vervelendste eerst

Als je Nooit meer te druk van Tony Crabbe hebt gelezen, dan zal de kikkermethode van Brian Tracy je bekend in de orden klinken. Met Tracy’s methode afreken je af met uitstelgedrag. Door de meest veeleisende of vervelende klus als eerste te doen, ben je er sneller vanaf en doe je het ook beter. Dat klinkt logisch. Toch? Maar er zijn veel mensen die nog steeds taken blijven uitstellen en verbaasd zijn als de taak dan niet voldoet aan de eisen.

Eat That Frog! laat zien hoe je die spreekwoordelijke kikker op kunt eten, oftewel hoe je moet beginnen met de taken waar je het minst zin in hebt. In deze klassieker over productiviteit legt Brian Tracy uit dat succesvolle mensen niet alles proberen te doen, maar focussen op de belangrijkste taken en zorgen dat die goed gedaan worden. Dit boekje bestaat uit 21 tactieken om nog productiever te worden. Deze uitgave van Eat that Frog! is volledig herzien en aangevuld met de nieuwste praktische tips.

Zo glad als een kikker

In de ondertitel van de Nederlandse vertaling wordt gesproken over dé methode, terwijl het er in dit boek om draait dat er binnen die ene methode 21 manieren zijn om meer gedaan te krijgen. Dat is misleidend, omdat het er helemaal niet om gaat wat die methode is. Die uitleg wordt niet gegeven en dat is ook niet het doel geweest, blijkt uit de inleiding.

Het boek is geschreven voor mensen die niet lezen: het is toegankelijk en kort. Tracy begint in zijn voorwoord met een Amerikaanse manier van zichzelf aanprijzen. Vanuit die beeldvorming van hem als autoriteit moet de gehaaste en snel verveelde lezer, zijn doelgroep, dan maar aannemen dat alles klopt. Dit komt wat naïef en zelfs arrogant over.

Eat That Frog! is zó toegankelijk en summier dat de nuances verloren zijn gegaan. Hij geeft zelf al aan niet de theoretische onderbouwing te geven. Daar is het boek niet voor bedoeld. Maar hij presnteert meningen als waarheid en beseft niet dat mensen verschillen. Een opgeruimd bureau, bijvoorbeeld, kan de ene persoon stimuleren om te werken (want gezellig en een hoop inspiratie) en een ander afgeleiden. Hij pleit voor een leeg bureau, wat overkomt alsof dit boek enkel geschreven is voor administratief medewerkers die bezig zijn met uitvoeren en vooral níét met creëren, want in de chaos vind je de creativiteit.

Terwijl Tracy aan de ene kant zijn ietwat vage doelgroep van niet-denkenden overhaast generaliseert, geeft hij wél een breed aanbod aan tactieken voor een verschillende groep mensen. Dat klinkt wat gek, maar is eigenlijk positief: er is voor (bijna) iedereen wel een tactiek te vinden die werkt. Ik heb dus ernstig mijn twijfels bij de vorm, maar besef ook dat ik de doelgroep niet ben. Dit is geschreven voor mensen die niet lezen en duidelijk weinig kennis van psychologie hebben. In die zin is het een prettig en praktisch instapboek óf een fijne verfrissing van al aanwezige kennis voor de gevorderde lezer, als het ware een trigger van kennis die je elders hebt opgedaan.

Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl en was onderdeel van de blogtour van de leesclub 'Wijsheid zonder grenzen'. Hiervoor heb ik een gratis recensie-exemplaar ontvangen van de uitgeverij.