Lezersrecensie
De lessen van de geschiedenis
Na ‘De herinnerde soldaat’ en ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’ te hebben gelezen, besloot ik mij te storten op de eerdere werken van Anjet Daanje, te beginnen met ‘Jl.’
Het boek draait om de relatie tussen Finn en Juno en de geschiedenis van hun beider families. Het verhaal komt wat moeizaam op gang door de soms lastig te volgen rol en voorgeschiedenis van de personages uit beide families. Op een kwart van het boek komt er echter meer vaart in het verhaal en begon ik met meer plezier en voldoening te lezen.
Ieder hoofdstuk is op een originele manier opgebouwd rondom een belangrijke dag uit de wereld- en Nederlandse geschiedenis, zoals de val van de Berlijnse muur, de Bijlmerramp en de val van Lehman Brothers. Soms beïnvloeden deze gebeurtenissen het gedrag van de personages en soms spelen ze een bijrol.
De bijzondere relatie tussen Finn en Juno wordt kunstig uit de doeken gedaan. Ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af. Een belangrijk thema in dit boek is dat onwenselijke onderdelen van de familiegeschiedenis van Finn en Juno zich in hun eigen leven op een bepaalde manier herhalen. De lessen uit de geschiedenis zijn in theorie makkelijker te trekken dan in de praktijk van het dagelijkse leven. Of zoals Daanje schrijft:
‘... hoe vaak je ook met terugwerkende kracht de voortekenen herkent en je voorneemt om van nu af aan beter op te letten zodat je nooit meer zult worden verrast. De toekomst is vernuftig en voltrekt zich telkens in een nieuwe vorm. Nemen jullie maar van papa aan, het verleden herhaalt zich nooit, ja onderdelen ervan, maar daardoor wordt het alleen verraderlijker.’
Voortekenen die met terugwerkende kracht worden herkend spelen ook een belangrijke rol in het laatste, emotionele hoofdstuk. Dit hoofdstuk raakte mij om persoonlijke redenen.
Als enigszins storend ervoer ik dat de schrijfster het vertelperspectief van de derde persoon binnen hoofdstukken afwisselde met een schrijfstijl waarin Finn zich tot zijn kinderen en later zijn moeder richtte.
Al met al heb ik het boek met veel plezier gelezen. Een meesterwerk zoals ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’ is het niet, maar ach. 4*.
Het boek draait om de relatie tussen Finn en Juno en de geschiedenis van hun beider families. Het verhaal komt wat moeizaam op gang door de soms lastig te volgen rol en voorgeschiedenis van de personages uit beide families. Op een kwart van het boek komt er echter meer vaart in het verhaal en begon ik met meer plezier en voldoening te lezen.
Ieder hoofdstuk is op een originele manier opgebouwd rondom een belangrijke dag uit de wereld- en Nederlandse geschiedenis, zoals de val van de Berlijnse muur, de Bijlmerramp en de val van Lehman Brothers. Soms beïnvloeden deze gebeurtenissen het gedrag van de personages en soms spelen ze een bijrol.
De bijzondere relatie tussen Finn en Juno wordt kunstig uit de doeken gedaan. Ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af. Een belangrijk thema in dit boek is dat onwenselijke onderdelen van de familiegeschiedenis van Finn en Juno zich in hun eigen leven op een bepaalde manier herhalen. De lessen uit de geschiedenis zijn in theorie makkelijker te trekken dan in de praktijk van het dagelijkse leven. Of zoals Daanje schrijft:
‘... hoe vaak je ook met terugwerkende kracht de voortekenen herkent en je voorneemt om van nu af aan beter op te letten zodat je nooit meer zult worden verrast. De toekomst is vernuftig en voltrekt zich telkens in een nieuwe vorm. Nemen jullie maar van papa aan, het verleden herhaalt zich nooit, ja onderdelen ervan, maar daardoor wordt het alleen verraderlijker.’
Voortekenen die met terugwerkende kracht worden herkend spelen ook een belangrijke rol in het laatste, emotionele hoofdstuk. Dit hoofdstuk raakte mij om persoonlijke redenen.
Als enigszins storend ervoer ik dat de schrijfster het vertelperspectief van de derde persoon binnen hoofdstukken afwisselde met een schrijfstijl waarin Finn zich tot zijn kinderen en later zijn moeder richtte.
Al met al heb ik het boek met veel plezier gelezen. Een meesterwerk zoals ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’ is het niet, maar ach. 4*.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Alexander
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
