Aardig boekie met goeie intenties

Ik kon niet slapen vannacht, dus dit boek er in één keer door heen geramd. Erg leuk om te lezen waar een kleine zetje in de rug tot kan leiden. Ik denk dat dit boek wel aardig is voor gedesillusioneerde leraren Nederlands die geen vertrouwen meer hebben in de kids van deze generatie, of voor scholieren zelf. Het laat erg leuk zien hoe het lezen van boeken jonge geesten kan ontluiken. Hoe het ze meer empathisch, sociaal en nieuwsgierig maakt.

Ik moet wel een kanttekening plaatsen bij het optimisme van de schrijver. Hij denkt dat het opzetten van zo een leesclub met willekeurige klasgenoten of het organiseren van leesmomenten op school het zelfde effect kan sorteren als de leesclub die hij zelf op gezet heeft. Dat lijkt me alleszins een veel te ambitieuze stelling, want het belangrijkste punten van zo een leesclub zijn dat het juist uit vrienden bestaat, in vertrouwen plaatsnemen en tot op zekere hoogte vrijwillig opgestart wordt. Lijkt mij dan hé. Ook uit persoonlijke ervaring gesproken. Maar goed, ik heb verder ook geen onderwijskunde gestudeerd. Even zo min de schrijver van dit boek.

Hij heeft ook makkelijk praten met een groepje welgestelde witte mannelijke VWO'ers als zijn 'proefkonijnen'. Maar goed, voordat we dat vat opentrekken wil ik graag op een positieve noot eindigen. Dit boek moet door de juiste mensen gelezen worden. Zodat meer scholieren diezelfde ontluiking geboden kunnen worden als de jongens in de lekkere boekie.