Lezersrecensie
Thriller zonder spanning
‘Wat is er met Jonny gebeurd?’ De enige zin uit het zeventien woorden tellende eerste hoofdstuk, zet de toon van wat als een thriller is aangekondigd. Sarah Pinborough is er echter dit keer amper in geslaagd in ‘Over haar lijk’ enige spanning te creëren.
De Engelse Pinborough situeert haar jongste boek in de Amerikaanse jetset van Savannah, Georgia. Tijdens een feestje ter ere van Williams terugkeer uit Europa, leren de genodigden dat hij – weduwnaar van Eleanor – weer getrouwd is. Als een diva maakt zijn nieuwe echtgenote, de uit Londen afkomstige 22-jarige Keisha, haar entree. ‘Ze daalde de brede trap af, glimlachend, met opgeheven hoofd en trots stralende ogen, alsof de man aan haar arm een knappe filmster was in plaats van een vent van vijfenzestig met paars dooraderde wangen (…).’ Bij Marcie, midden dertig en achttien jaar jonger dan echtgenoot Jason, gaan onmiddellijk alle alarmbellen af. Zij heeft haar man afgepakt van Jacquie en is nu op haar beurt bang dat Jason, zakenpartner van William, werk gaat maken van de jonge en bloedmooie Keisha.
In de daarop volgende 250 bladzijden leren we - voornamelijk voortkabbelend - de hoofdpersonages en een aantal andere figuren kennen, zoals assistenten, huishoudsters, vriendenkoppels en een homostel. Ja, er zijn geheime achtergronden, voodoo-praktijken en seks- en drugsscenes. Maar die komen niet echt uit de verf en brengen geenszins spanning teweeg. Het is vooral een wereld van schone schijn, egoïsme en wantrouwen, die de personages evenmin tot leven weten te wekken. Verrassende wendingen zijn op de vingers van één hand te tellen.
Na een ingrijpende gebeurtenis – eindelijk - komen de ontwikkelingen in een stroomversnellinkje. In de laatste 150 bladzijden worden verledens blootgelegd (Jonny!), geheimen ontrafeld en toekomsten gesmeed. Daarbij komt de geloofwaardigheid af en toe in de verdrukking. Het boek eindigt met een cliffhanger. Nou ja, niet echt dus.
De Engelse Pinborough situeert haar jongste boek in de Amerikaanse jetset van Savannah, Georgia. Tijdens een feestje ter ere van Williams terugkeer uit Europa, leren de genodigden dat hij – weduwnaar van Eleanor – weer getrouwd is. Als een diva maakt zijn nieuwe echtgenote, de uit Londen afkomstige 22-jarige Keisha, haar entree. ‘Ze daalde de brede trap af, glimlachend, met opgeheven hoofd en trots stralende ogen, alsof de man aan haar arm een knappe filmster was in plaats van een vent van vijfenzestig met paars dooraderde wangen (…).’ Bij Marcie, midden dertig en achttien jaar jonger dan echtgenoot Jason, gaan onmiddellijk alle alarmbellen af. Zij heeft haar man afgepakt van Jacquie en is nu op haar beurt bang dat Jason, zakenpartner van William, werk gaat maken van de jonge en bloedmooie Keisha.
In de daarop volgende 250 bladzijden leren we - voornamelijk voortkabbelend - de hoofdpersonages en een aantal andere figuren kennen, zoals assistenten, huishoudsters, vriendenkoppels en een homostel. Ja, er zijn geheime achtergronden, voodoo-praktijken en seks- en drugsscenes. Maar die komen niet echt uit de verf en brengen geenszins spanning teweeg. Het is vooral een wereld van schone schijn, egoïsme en wantrouwen, die de personages evenmin tot leven weten te wekken. Verrassende wendingen zijn op de vingers van één hand te tellen.
Na een ingrijpende gebeurtenis – eindelijk - komen de ontwikkelingen in een stroomversnellinkje. In de laatste 150 bladzijden worden verledens blootgelegd (Jonny!), geheimen ontrafeld en toekomsten gesmeed. Daarbij komt de geloofwaardigheid af en toe in de verdrukking. Het boek eindigt met een cliffhanger. Nou ja, niet echt dus.
1
1
Reageer op deze recensie
