Lezersrecensie
Diepgaand en emotioneel verhaal
De bessenplukkers van Amanda Peters is een diep ontroerend debuut dat de lezer meeneemt naar het ruige, maar prachtige landschap van Nova Scotia en Maine. Peters, zelf afkomstig van de Mi'kmaq, de oorspronkelijke bewoners van Noordoost-Canada, weet de omgeving tot leven te brengen. Het boek werd meteen bekroond met verschillende prijzen, en dat is niet voor niets.
Het verhaal volgt het gezin van Lewis, dat elk jaar naar Maine reist om te helpen met de bessenpluk. Met vijf kinderen, van wie Joe, zes jaar, en Ruthie, vier jaar, de jongsten zijn, is het gezin altijd op zoek naar manieren om te overleven. Op een dag, wanneer Joe en Ruthie langs de kant van de weg zitten, verdwijnt Ruthie plotseling. Het gezin, in rouw en in wanhoop, blijft zoeken, maar het meisje wordt nooit teruggevonden. Jaren verstrijken, en Joe, die zich schuldig voelt omdat hij bij haar was, draagt een zware last. De situatie verergert wanneer opnieuw een kind uit het gezin overlijdt, en Joe's schuldgevoelens groeien. Hij vlucht, weg van zijn familie, op zoek naar verlossing in eenzaamheid en drank.
Het verhaal verweeft zich met dat van Norma, een meisje dat opgroeit in een overbeschermd gezin. Haar moeder houdt haar nauwlettend in de gaten, maar als Norma vreemde dromen heeft, worden deze door haar ouders afgedaan als verzinsels. Naarmate ze opgroeit, verdwijnen de dromen, maar de mysteries die ze omarmen blijven hangen. Wanneer haar moeder dement wordt, komen de verborgen waarheden aan het licht, en worden de dromen van Norma eindelijk verklaard.
De bessenplukkers is een boek dat diep onder je huid kruipt. Het speelt zich af in de jaren '60, een tijd waarin raciale ongelijkheid nog sterk aanwezig was en mensen slechts via post of telefoon contact konden maken. De armoede en zware arbeid herinneren aan een ver verleden, terwijl het verdriet van het gezin de lezer recht in het hart treft. Dit is een verhaal dat je niet snel zult vergeten en dat je uitnodigt om verder na te denken over de kracht van familie en schuld. Een echte aanrader voor wie houdt van een diepgaand en emotioneel verhaal.
Het verhaal volgt het gezin van Lewis, dat elk jaar naar Maine reist om te helpen met de bessenpluk. Met vijf kinderen, van wie Joe, zes jaar, en Ruthie, vier jaar, de jongsten zijn, is het gezin altijd op zoek naar manieren om te overleven. Op een dag, wanneer Joe en Ruthie langs de kant van de weg zitten, verdwijnt Ruthie plotseling. Het gezin, in rouw en in wanhoop, blijft zoeken, maar het meisje wordt nooit teruggevonden. Jaren verstrijken, en Joe, die zich schuldig voelt omdat hij bij haar was, draagt een zware last. De situatie verergert wanneer opnieuw een kind uit het gezin overlijdt, en Joe's schuldgevoelens groeien. Hij vlucht, weg van zijn familie, op zoek naar verlossing in eenzaamheid en drank.
Het verhaal verweeft zich met dat van Norma, een meisje dat opgroeit in een overbeschermd gezin. Haar moeder houdt haar nauwlettend in de gaten, maar als Norma vreemde dromen heeft, worden deze door haar ouders afgedaan als verzinsels. Naarmate ze opgroeit, verdwijnen de dromen, maar de mysteries die ze omarmen blijven hangen. Wanneer haar moeder dement wordt, komen de verborgen waarheden aan het licht, en worden de dromen van Norma eindelijk verklaard.
De bessenplukkers is een boek dat diep onder je huid kruipt. Het speelt zich af in de jaren '60, een tijd waarin raciale ongelijkheid nog sterk aanwezig was en mensen slechts via post of telefoon contact konden maken. De armoede en zware arbeid herinneren aan een ver verleden, terwijl het verdriet van het gezin de lezer recht in het hart treft. Dit is een verhaal dat je niet snel zult vergeten en dat je uitnodigt om verder na te denken over de kracht van familie en schuld. Een echte aanrader voor wie houdt van een diepgaand en emotioneel verhaal.
1
Reageer op deze recensie