Lezersrecensie
Hannibal Lecter vibes
"De beste vriend" is het zesde deel in de Robert Hunter-serie van Chris Carter, en biedt een interessante wending in vergelijking met de voorgaande boeken. In plaats van op jacht te gaan naar een moordenaar, hebben de politiediensten deze keer de dader al in handen en overgedragen aan de FBI. Hij blijkt verantwoordelijk te zijn voor gruweldaden die meer dan 25 jaar teruggaan. Om de volledige omvang van zijn misdaden te onthullen, roept de FBI de hulp in van Robert Hunter, aangezien de moordenaar alleen met hem wil praten.
Het eerste deel van het boek bestaat grotendeels uit een intensieve vraag-en-antwoord sessie. Hunter probeert essentiƫle informatie los te krijgen van de dader, wat doet denken aan de iconische confrontaties met Hannibal Lecter. Aan de ene kant van het glas staan de inspecteurs, aan de andere kant de meesterbrein-moordenaar, en tussen hen ontvouwen zich psychologische spelletjes. Hoewel dit gedeelte van het boek enigszins traag verloopt, bouwt het een sterke spanning op.
Het verhaal komt echt op gang wanneer Hunter de dader moet begeleiden om een potentieel slachtoffer te redden. Dit is waar de typische spanning van Carter's stijl volledig tot zijn recht komt. De race tegen de klok zorgt voor een adembenemende fase van het boek, waarin leven en dood op het spel staan.
Deze andere aanpak van Carter in "De beste vriend" is een gewaagde keuze, maar uiteindelijk een geslaagde. Het boek weet de lezer te grijpen en laat niet meer los. De korte hoofdstukken en de meeslepende schrijfstijl zorgen ervoor dat je het boek in een mum van tijd uitleest. Ook het psychologische aspect komt in dit boek ruimschoots aan bod. Het verleden van Hunter en hoe hij alles al dan niet verwerkt heeft. Ook de vraag of iedereen een moordenaar kan zijn, die wordt gesteld. En het feit dat dit boek gebaseerd is op waargebeurde feiten, maakt het des te interessanter om te lezen. Ik kijk reikhalzend uit naar wat Carter nog meer voor Robert Hunter in petto heeft.
Het eerste deel van het boek bestaat grotendeels uit een intensieve vraag-en-antwoord sessie. Hunter probeert essentiƫle informatie los te krijgen van de dader, wat doet denken aan de iconische confrontaties met Hannibal Lecter. Aan de ene kant van het glas staan de inspecteurs, aan de andere kant de meesterbrein-moordenaar, en tussen hen ontvouwen zich psychologische spelletjes. Hoewel dit gedeelte van het boek enigszins traag verloopt, bouwt het een sterke spanning op.
Het verhaal komt echt op gang wanneer Hunter de dader moet begeleiden om een potentieel slachtoffer te redden. Dit is waar de typische spanning van Carter's stijl volledig tot zijn recht komt. De race tegen de klok zorgt voor een adembenemende fase van het boek, waarin leven en dood op het spel staan.
Deze andere aanpak van Carter in "De beste vriend" is een gewaagde keuze, maar uiteindelijk een geslaagde. Het boek weet de lezer te grijpen en laat niet meer los. De korte hoofdstukken en de meeslepende schrijfstijl zorgen ervoor dat je het boek in een mum van tijd uitleest. Ook het psychologische aspect komt in dit boek ruimschoots aan bod. Het verleden van Hunter en hoe hij alles al dan niet verwerkt heeft. Ook de vraag of iedereen een moordenaar kan zijn, die wordt gesteld. En het feit dat dit boek gebaseerd is op waargebeurde feiten, maakt het des te interessanter om te lezen. Ik kijk reikhalzend uit naar wat Carter nog meer voor Robert Hunter in petto heeft.
1
Reageer op deze recensie