Lezersrecensie
Een mooi verhaal
De jonge Odile is zenuwachtig, ze gaat namelijk solliciteren voor haar droombaan als bibliothecaris bij de American Library in Parijs. Ze droomt hier al haar hele leven van, boeken zijn haar wereld en ze heeft het ganse classificatiesysteem van de bibliotheek van buiten geleerd. Ze wil een goede beurt maken.
We schrijven 1939, Odile wordt aangenomen en vanaf dan worden we als lezer meegenomen in de wondere wereld van de bibliotheek, maar ook in de trieste wereld van de tweede wereldoorlog.
Odile en haar collega's zetten alles op alles om de bibliotheek open te houden tijdens de oorlog, omdat ze vinden dat boeken lezen een vlucht kan zijn, even weg van al het slechte in de wereld. Het is niet makkelijk, maar toch doen ze dapper voort.
We leren Odile ook op latere leeftijd kennen, namelijk in 1983, waar ze teruggetrokken leeft in de staat Montana (Amerika). Ze heeft met niemand contact, tot het buurmeisje Lily plots voor haar deur staat. Dit is het begin van een mooie vriendschap, waarbij Odile ontdooit en ze met mondjesmaat dingen over Parijs loslaat. Daarnaast is Odile een mentor voor Lily die het als puber niet makkelijk heeft haar plaats te vinden in de wereld.
De bibliotheek van Parijs is naar mijn aanvoelen geen literair kunstwerk, maar bevat wel genoeg elementen om je een aangenaam tijdverdrijf te bezorgen. Je leeft mee met de wanhoop tijdens de wereldoorlog alsook kan je je verplaatsen in de leefwereld van Lily, die het absoluut niet makkelijk heeft.
En dan zijn er telkens de kleine lichtpuntjes die een teken van hoop geven en waarbij je als lezer even warm wordt van binnen. Kortom, een mooi verhaal.
We schrijven 1939, Odile wordt aangenomen en vanaf dan worden we als lezer meegenomen in de wondere wereld van de bibliotheek, maar ook in de trieste wereld van de tweede wereldoorlog.
Odile en haar collega's zetten alles op alles om de bibliotheek open te houden tijdens de oorlog, omdat ze vinden dat boeken lezen een vlucht kan zijn, even weg van al het slechte in de wereld. Het is niet makkelijk, maar toch doen ze dapper voort.
We leren Odile ook op latere leeftijd kennen, namelijk in 1983, waar ze teruggetrokken leeft in de staat Montana (Amerika). Ze heeft met niemand contact, tot het buurmeisje Lily plots voor haar deur staat. Dit is het begin van een mooie vriendschap, waarbij Odile ontdooit en ze met mondjesmaat dingen over Parijs loslaat. Daarnaast is Odile een mentor voor Lily die het als puber niet makkelijk heeft haar plaats te vinden in de wereld.
De bibliotheek van Parijs is naar mijn aanvoelen geen literair kunstwerk, maar bevat wel genoeg elementen om je een aangenaam tijdverdrijf te bezorgen. Je leeft mee met de wanhoop tijdens de wereldoorlog alsook kan je je verplaatsen in de leefwereld van Lily, die het absoluut niet makkelijk heeft.
En dan zijn er telkens de kleine lichtpuntjes die een teken van hoop geven en waarbij je als lezer even warm wordt van binnen. Kortom, een mooi verhaal.
1
Reageer op deze recensie