Hele mooie feelgood

Flaptekst: Ooit, jong en tot over zijn oren, dacht Giel zijn grote liefde gevonden te hebben. Maar dat bleek een doodlopende weg en nu, jaren later, is hij veel minder naïef. Wel is Giel achtergebleven met vele vragen, waarvan de belangrijkste is: bestaat er wel zoiets als ware liefde? Francien is al jaren getrouwd met haar jeugdliefde Jay. Ook bij haar wankelt het geloof in de liefde, want de band met Jay, waarvan ze ooit dacht dat die onbreekbaar was, blijkt toch brozer dan gedacht. Giel en Francien kennen elkaar al van jongs af aan. Althans, dat denken ze. Zij ziet hem als de rokkenjager, hij ziet haar als de eeuwige dromer. Maar naarmate ze meer met elkaar omgaan, komen ze erachter dat ze elkaar toch niet zo goed kenden als ze dachten. Sterker nog, misschien kenden ze zelfs zichzelf niet zo goed. En naarmate ze ontdekken wie ze werkelijk zijn, komen ze er ook achter dat de liefde soms veel dichterbij is dan je ooit had verwacht.
Na Strik erom was het even wachten op het tweede deel dat over de broer van Mirre gaat. In het eerste deel maken we al even kennis met deze flierefluiter en ik was heel erg benieuwd naar zijn verhaal. Wat een prachtig verhaal is het geworden, echt Lisanne ik werd in dit verhaal gezogen en wilde er niet uitstappen. De personages en de omgeving zijn fijn uitgewerkt, de vibes zijn goed voelbaar. Wat een feestje om te lezen. Nu las ik dit verhaal in Oostenrijk en ook nog eens vlakbij het dorp wat ook even in het verhaal voorkomt, dat gaf wel iets extra’s. Met haar hele eigen schrijfstijl heeft Lisanne hier echt een pareltje van gemaakt. De humor van Lisanne is echt zo leuk, ik heb echt meerdere keren zitten gieren van het lachen, maar er komen ook best heftige onderwerpen in het verhaal voorbij waarbij de tissues serieus nodig waren. Het is zo mooi om te zien hoe Lisanne groeit. Ik ben heel benieuwd wat Lisanne hierna gaat schrijven.