Een emotioneel en pittig verhaal!

Het verhaal begint in de zomer van 1941 aan de kust van New England. Evelyn en Joseph zijn hier opgegroeid en worden verliefd op elkaar. Samen nemen ze de Oyster Shell Inn van Josephs ouders over. Daar brengen ze hun drie kinderen groot. Maar meer dan zestig jaar later blijkt Evelyn ernstig ziek te zijn. De maanden die volgen halen Evelyn en Joseph herinneringen op met hun kinderen. Als de laatste dagen van hun levens dichterbij komen, komen ze voor een lastige beslissing te staan.

Het verhaal begint heftig en meteen is je interesse gewekt. Door emoties overmand lees je na het eerste hoofdstuk verder. De toon is meteen gezet!

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven geschreven. Voornamelijk door Evelyn en Joseph, maar ook de kinderen hebben hun verhaallijn. Erg mooi gedaan door de auteur want daardoor leer je ze goed kennen. Er wordt teruggeblikt naar het verleden, daardoor ga je de keuzes van het echtpaar begrijpen maar ook blijf je regelmatig in vertwijfeling achter.

De schrijfstijl is erg meeslepend. De verhaallijn verloopt traag maar in dit verhaal is het precies passend. Het geeft een goed beeld van de familie en de situatie waarin ze beland zijn. Doordat het zo langzaam verloopt is het een intens verhaal waar je eigenlijk de afloop al lezend niet wilt weten.

Toch kom je bij het einde van het verhaal en wordt je als lezer diep geraakt, maar ook absoluut verrast. Een einde dat je niet helemaal ziet aankomen maar waarmee je wel op een hartverwarmende manier afscheid kan nemen van deze prachtige familie.

De dagen dat ik je liefhad is vooral een verhaal over familiebanden, dromen, vriendschap, verdriet, keuzes maken, parkison en dementie. Maar vooral een verhaal over echte liefde!

Overmand door emoties zal ik nog vaak terugdenken aan dit verhaal. Over de keuzes die gemaakt moeten worden en de prachtige familie waar ik een tijdje mee mee mocht leven. Een hartverwarmend verhaal dat ik niet snel meer zal vergeten!