M. W. Craven- De Genadestoel

Washington Poe is in gesprek met een traumatherapeut, genaamd Clara Lang. Er is namelijk iets traumatisch gebeurd en hierdoor heeft hij nachtmerries over kraaien.
Vervolgens gaan we terug naar negen maanden geleden waar het allemaal begon. Je leest het verhaal vanuit Poe met af en toe een stukje waarin hij tegen zijn therapeut praat. Het idee is dat hij dit hele verhaal aan haar aan het vertellen is.

Er is een lichaam gevonden dat gestenigd en vastgebonden aan een boom zit. Hij heeft een hele reeks tatoeages met verschillende code’s die zelfs voor Tilly een raadsel zijn. Al gauw komen ze erachter dat deze moord niet opzichzelf staat, maar verbonden is met een naar incindent 15 jaar geleden. Een meisje slachtte toen haar hele familie af.
Dan is er nog de geheimzinnige Genadestoel, een fenomeen dat onbespreekbaar is en mensen aanzet tot zelfmoord. Poe en Tilly zullen hun uiterste best moeten doen om te achterhalen hoe het nu precies zit. Maar niets in deze zaak lijkt zoals het is. En wie is nou die vreemde Linus die ineens met Poe en Tilly mee moet lopen? Wat weten ze eigenlijk van hem?

‘De Genadestoel’ is deel zes in de Washington Poe- serie en weer precies zoals we gewend zijn. Met heerlijke korte hoofdstukken waardoor je al snel geneigd bent om er eentje extra te lezen, wat natuurlijk nooit bij maar één blijft. De fijne, vlotte schrijfstijl van Craven zorgt ervoor dat het makkelijk wegleest en dat je hem snel uit hebt.
De spanning is heerlijk opgebouwd en samen met de ene onthulling na de andere blijft hij je aandacht goed vasthouden. Het verhaal bevat twists die je ongetwijfeld niet aan ziet komen en door het einde vlieg je gewoon heen omdat je niet meer kunt stoppen met lezen.
Hoewel dit het zesde deel is, kun je ze prima afzonderlijk van elkaar lezen. Nu is deze serie te leuk om niet volledig te lezen, dus raad ik je alsnog aan om te beginnen bij het eerste deel.

De connectie tussen Poe en Tilly blijft leuk. Hoewel ze elkaars tegenpolen zijn, brengen ze het beste in elkaar naar boven. Het is hartverwarmend om te lezen hoe ze voor elkaar klaar staan en wat voor hechte vriendschap ze hebben. De humor van beiden blijft leuk en ik heb dan ook, ondanks de gruwelijke gebeurtenissen, toch ook regelmatig met een lach op mijn gezicht gezeten.

Zoals je misschien al wel begrepen hebt, ben ik echt dol op deze serie. Gelukkig heb ik nog wat eerdere delen te gaan waardoor ik niet direct in een zwart gat val. (haha)
Ik las in een interview dat Craven het zevende deel al klaar heeft en al ideeën heeft voor 8, 9, 10. Hopelijk gaan deze met de tijd ook vertaald worden en kunnen we nog lang genieten van het Poe en Tilly duo.

Als je houdt van een leuk rechercheurs duo, humor, spanning, goed in elkaar bedacht verhaal met twists. Dan is deze reeks echt iets voor jou en ik raad je hem dan ook zeker aan.