Arne van der Linden- Klagende kampeerders sterven sneller

Dit boek en ik waren helaas geen match. Hoewel het begon met een spannende proloog die mij liet denken dat dit een spannend verhaal ging zijn, viel dit tegen. Het verhaal wordt verteld in twee verhaallijnen. De een gaat over de dagelijkse gang van zaken op de camping en de ander over het lijk dat er ineens is.
De hoofdstukken over het lijk vond ik erg vlot en erg leuk. De hoofdstukken over de dagelijkse gang van zaken vond ik in dat opzicht erg tegenvallen. Door de, voor mij, niet zo vlotte schrijfstijl met veel sarcastische humor kwam ik er erg moeilijk in. Mijn aandacht kon niet bij het boek blijven en ik moest telkens weer teruglezen. Hierdoor heb ik erg lang over het verhaal gedaan. Er worden vooral veel verschillende campinggasten omschreven die allemaal iets te klagen hadden bij Arne en af en toe gebeurt er iets anders tussendoor. Voor mij was dit niet genoeg om het spannend te maken.
Dat al die klagende kampeerders het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen is wel duidelijk en dat voel je ook erg mee. Het liefst zou je ze zelf uit het boek trekken om even te laten weten hoe je ‘normaal’ moet doen. Hoe vaak Arne dus ook de rust weet te bewaren is bewonderenswaardig.
Je leert veel personages oppervlakkig kennen. Nu was het voor dit verhaal ook absoluut niet nodig dat we de diepgang zouden opzoeken. Het is een leuk gezelschap van vrouwen en mannen die samen ineens met een lijk zitten. Hoe, wie, waar en waarom wordt gedurende het verhaal duidelijk. Ik moet zeggen dat ik er met de ‘wie’ naast zat. Ik had twee opties in gedachten, maar beide waren niet goed.
Helaas, zoals ik net al aangaf, zijn dit boek en ik geen match. Voor mij was het niet spannend of interessant genoeg. Ik zag op Hebban goede recensies, dus laat je zeker niet door mij ontmoedigen om dit boek te gaan lezen. Gelukkig heeft iedereen een andere smaak en in dit geval is dit niet mijn smaak. Hoewel ik had gehoopt dat het anders zou zijn, kan ik het niet mooier maken dan het is.