Suzanne Vermeer- Spoorloos

Bo en Ines maken een podcast over de vermiste Julia van der Molen, die nooit is opgelost. Ze gaan met de trein op weg naar Parijs en Bordeaux, maar al gauw beginnen er nare dingen te gebeuren. Hoewel Bo steeds voorzichtiger aan het werk gaat, lijkt Ines het steeds minder serieus te nemen. Na een forse ruzie besluit Bo om alleen verder te reizen naar Bordeaux. Eenmaal daar aangekomen krijgt ze spijt en besluit om contact te zoeken met Ines, maar Ines laat niets van zich horen. Speelt de geschiedenis zich opnieuw af of hebben de nare bedreigingen via de mail er iets mee te maken?

We beginnen met een spannende proloog. Bo zit alleen op de grond in een hotel. Het is er donker en ze hoort rare geluiden. Heeft het gewroet in de cold case haar bang en paranoïde gemaakt?
Daarna beginnen we bij het begin. Hoe het idee van de podcast is ontstaan, maar ook hoe het gaat in haar relatie met Joost en dat haar baan van deze podcast afhangt. Ze gaan langs alle wegen die Julia ook bewandeld heeft en gaan gesprekken aan met iedereen die er wat mee te maken heeft.

Bo en Ines zijn al jaren studievriendinnen. Hoewel ze beiden een heel ander karakter hebben, blijken ze toch een goed team samen. Daar waar Bo drie keer over iets moet nadenken en direct al het werk wil afmaken, is Ines meer van het direct doen en tussendoor ontspannen.
Beide maken een groei door in het verhaal. Ines begint het na verloop van tijd steeds serieuzer te nemen en Bo denkt niet meer te lang na over kansen, maar pakt ze.
De switch die Joost maakt in het verhaal vond ik zelf wat apart en had meer uitgelegd mogen worden. Eerst is hij er finaal op tegen dat ze vertrekt en de podcast, om vervolgens halverwege ineens de begripvolle vriend uit te hangen. Ook worden de twijfels die Bo heeft in de relatie niet verder uitgelegd.

Hoewel de proloog wat spannend leek vond ik dit gedurende het verhaal verder wat tegenvallen. Het geeft meer detective vibes dan dat je echt op het puntje van je stoel zit vanwege de spanning. Desondanks was het zeker een vermakelijk verhaal, al had er van mij meer spanning en/of twists in gemogen.
De vlotte, fijne en beeldende schrijfstijl van Vermeer zorgen ervoor dat je wel goed in het verhaal en de omgeving komt te zitten. Samen met de korte hoofdstukken zorgt het ervoor dat het lekker leest.

Kortom, er had meer spanning in gemogen en bepaalde onderwerpen hadden wat meer uitleg verdiend. Verder was het zeker een vermakelijk verhaal en perfect voor tussendoor. Het verhaal leest lekker vlot weg en het verhaal is interessant genoeg om je aandacht vast te houden.
Als je geen fan bent van gruwelijke thrillers en meer een detective vibe. Dan is dit verhaal perfect voor jou.