Kennedy Ryan- Voor ik je laat gaan

Yasmen en Josiah zijn zielsverwanten. Ze hebben de once in a lifetime-liefde waar je van droomt: een tijd vol passie, hard werken, grote dromen en veel liefde, ook voor hun twee kinderen.
Maar dan treft het noodlot hun familie en het leven waar ze van droomden lijkt onherstelbaar gebroken. Yasmen raakt in een depressie, Josiah stort zich op het runnen van het restaurant en langzaamaan raken ze elkaar kwijt. Tot Yasmen het niet meer aankan en een scheiding aanvraagt.
Twee jaar later hebben ze een nieuw ritme gevonden in het co-ouderschap van hun twee kinderen en het runnen van hun succesvolle restaurant. Ook beginnen ze allebei voorzichtig met daten. Maar als magneten blijven Yasmen en Josiah naar elkaar toe bewegen, en beginnen ze zich af te vragen of ze elkaar écht kunnen laten gaan …

‘Voor ik je laat gaan’ wordt verteld vanuit de perspectieven van Yasmen en Joshiah. Doordat je bij beide personages een kijkje krijgt in hun gedachten, wordt het erg duidelijk wat de scheiding met beiden heeft gedaan. Ook lees je hoe ze dingen beter hadden kunnen aanpakken en alle bijkomende emoties. Hierdoor voel je alles goed met ze mee.
Toch, ondanks de scheiding, is de aantrekkingskracht voelbaar
De vriendinnen van Yasmen zijn een erg leuke toevoeging aan het verhaal. Ondanks dat ze niet het hele verhaal weten, steunen ze haar onvoorwaardelijk.

In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Irrelevante onderwerpen werden naar mijn idee iets te uitgebreid omschreven. Gelukkig werd dit na een paar hoofdstukken minder en las het een stuk fijner. Wel werd het af en toe wat langdradig, maar het verhaal is zeker de moeite waard.
Het onderwerp therapie wordt ook aangekaart, wat voor veel mensen helaas nog een taboe is. Kennedy heeft dit op een mooie manier weergegeven en ook laten zien hoe het je kan helpen.

‘Voor ik je laat gaan’ is een verhaal vol emotie. Over hulp zoeken en tweede kans.