Hannah Grace- Vuurzee

Russ en Aurora ontmoeten elkaar op een feestje. Na een spelletje, spanning opbouwen en wat drank resulteert dit in een onenightstand. Ze verwachten elkaar niet meer te zien, maar blijken uiteraard allebei begeleiders te zijn op het zomerkamp. Een van de regels van het zomerkamp is dat de begeleiders geen relatie met elkaar aan mogen gaan. Hoewel Aurora altijd van de regels breken is, is dat voor Russ niet het geval. Maar ook hij kan de spanning niet ontkennen en krijgt het steeds moeilijker om zich aan de regels te houden.

'Vuurzee' is het tweede deel in de Maple Hills serie. Zelf heb ik 'IJsbreker', het eerste deel, nog niet gelezen en ik had niet het idee dat ik iets miste. Je kunt ze dus prima los van elkaar lezen.
We lezen het verhaal vanuit zowel Russ als Aurora. Zelf houd ik hier echt van. Je krijgt zo een kijkje van beide gedachten en weet dingen die het andere personage nog niet weet.
Zo hebben ze beide problemen met hun vader en was het leuk om te lezen hoe ze naar elkaar toe groeien en zichzelf steeds meer naar elkaar openstellen. Na een tijdje werd dit wel wat langdradig voor mijn gevoel en mocht er wel weer iets gebeuren. Zodra dat uiteindelijk gebeurde zat ik er weer lekker in en had ik hem zo uit.

Hannah heeft een fijne, beeldende schrijfstijl waardoor je je echt in de omgeving van het zomerkamp waande. Ook Aurora en Russ zijn erg leuk neergezet. Zij is juist degene die zelfverzekerd is, terwijl hij ontzettend onzeker is. De vrienden rondom waren ook erg leuk neergezet. Ze hadden geen diepgang, wat ook niet nodig was voor dit verhaal, maar stonden voor elkaar klaar en waren een leuke toevoeging. Al vond ik het in het begin erg veel namen in één keer.
Als laatste krijgen we nog een sprong in de tijd. Het is dan 9 jaar later en dat is een leuke toevoeging, wat het verhaal voor mij helemaal af maakt.

‘Vuurzee’ is een romantisch verhaal met diepgang, spice en humor. Over jezelf naar een ander openstellen en uiteindelijk je onzekerheden en problemen aanpakken.

Quote’s:
‘Mensen vergeven die je keer op keer teleurstellen, is als je hand in de vlammen steken en denken dat je je niet brandt.’
‘Leuke dingen zorgen er niet voor dat de slechte dingen acceptabel worden’