Karin Slaughter- Waarom we logen

Diep verscholen in de Appalachen ligt de McAlpine Lodge, waar special agent Will Trent en patholooganatoom Sara Linton hun huwelijksreis doorbrengen. Het resort is een afgelegen paradijs op aarde, behalve dan dat iedereen er liegt. Ze liegen over het verleden. Ze liegen over het heden. Ze liegen tegen zichzelf.
Op een avond dreigt de anders zo brave dochter Mercy McAlpine de familiegeheimen te onthullen, en aan het eind van die avond is ze dood. Wat voor Will en Sara de vakantie van hun leven had moeten worden, verandert in een race tegen de klok. Want alles wijst erop dat de moordenaar opnieuw zal toeslaan…

Het begint met een spannende proloog waarmee de aandacht goed gepakt wordt. Mercy ligt op dat moment op sterven. Hierna gaan we terug tot 12 uur voor de moord en zo tellen we uren terug tot het noodlottige moment en gaan we vanuit daar op onderzoek uit.
Er worden direct veel personages geïntroduceerd met bijnamen, wat het lastig maakte om direct duidelijk te krijgen wat iedereen van elkaar was en om alles te onthouden.
Gelukkig werd dit langzaamaan steeds beter te begrijpen, maar voor het begin was het erg veel.

Met de beeldende schrijfstijl neemt Slaughter je mee in de omgeving en op de moord en leugens na, klinkt het er erg mooi.
Alle personages zijn goed uitgewerkt. De familie McAlpine zijn absoluut geen lieverdjes en iedereen heeft iets te verbergen, inclusief de gasten op het resort. Het is een combinatie van twists, leugens en geheimen en gelukkig is Special Agent Will daar om alles te ontmaskeren.
De stukjes uit Mercy haar brieven naar haar zoon Jon geven een extra kijkje in haar leven, wat ontzettend zwaar geweest moet zijn. Je voelt zo met haar mee.

Dit is het eerste boek dat ik van Slaughter lees. Hoewel ik eerst even moest wennen aan de vele namen en de lange hoofdstukken, waar ik geen fan van ben, heb ik genoten van het verhaal. Alles zit knap in elkaar en zodra je denkt te weten hoe het zit zijn er genoeg twists om je weer op een ander been te zetten.

‘Waarom we logen’ zit vol twists en weet je aandacht vast te houden tot de laatste pagina.