Lezersrecensie
Verhaal die opnieuw een emotionele snaar raakt
In het boek "De dagen die komen" weet de schrijfster Mélissa Da Costa weer een emotionele snaar te raken op een heel serene manier.
Het verhaal volgt Amande die haar partner Benjamin en haar pasgeboren dochtertje Manon met amper een paar uur verschil verliest. Ze neemt een jaar onbetaald verlof op haar werk en verhuist naar het platteland waar er niemand in haar buurt woont. Het huis die ze huurt heeft geen huisnummer nodig, want het is toch het enige in de wijde omgeving. Het huis staat al een paar jaar leeg na het overlijden van de toenmalige bewoonster, mevrouw Hugues. Stap voor stap knapt Amande het huis en vooral de tuin op en terzelfdertijd kan ze haar verdriet een plaats geven.
Het verhaal is geen vrolijk verhaal, want het is een verhaal die het rouwproces van Amande beschrijft. Maar het laat ons wel met een bewonderende blik naar elk lichtpuntje in het leven kijken.
Na het succes van haar eerste boek vond ik het wel wat afwachten of dit verhaal het andere ging kunnen evenaren. Volgens mij is de schrijfster daar zeker in geslaagd. De schrijfster heeft een mooie manier van vertellen. Het is een super ontroerend verhaal waarbij je als lezer zo gelukkig wordt voor elke stap die Amande vooruit zet in haar rouwproces.
Het verhaal volgt Amande die haar partner Benjamin en haar pasgeboren dochtertje Manon met amper een paar uur verschil verliest. Ze neemt een jaar onbetaald verlof op haar werk en verhuist naar het platteland waar er niemand in haar buurt woont. Het huis die ze huurt heeft geen huisnummer nodig, want het is toch het enige in de wijde omgeving. Het huis staat al een paar jaar leeg na het overlijden van de toenmalige bewoonster, mevrouw Hugues. Stap voor stap knapt Amande het huis en vooral de tuin op en terzelfdertijd kan ze haar verdriet een plaats geven.
Het verhaal is geen vrolijk verhaal, want het is een verhaal die het rouwproces van Amande beschrijft. Maar het laat ons wel met een bewonderende blik naar elk lichtpuntje in het leven kijken.
Na het succes van haar eerste boek vond ik het wel wat afwachten of dit verhaal het andere ging kunnen evenaren. Volgens mij is de schrijfster daar zeker in geslaagd. De schrijfster heeft een mooie manier van vertellen. Het is een super ontroerend verhaal waarbij je als lezer zo gelukkig wordt voor elke stap die Amande vooruit zet in haar rouwproces.
1
Reageer op deze recensie