Fantasy in space

Dit is duidelijk een gevalletje “love it or hate it”! and I LOVE IT!!

Voordat je aan het boek gaat beginnen alvast een waarschuwing vooraf, geef niet te snel op! Het begin is nogal onduidelijk en mist wat tempo. Maar wees gerust, het wordt allemaal (iets) duidelijker in de loop van het verhaal en met het tempo zit je aan het eind ook wel goed.

Tamsyn Muir heeft met dit boek een heerlijk debuut geschreven. Het plot is simpel, Gideon is een wees die opgevoed wordt door nonnen op een dorre planeet waar men ondergronds leeft. Zij doet al haar hele leven pogingen om de planeet te ontvluchten en uiteindelijk krijgt zij nu die kans. Dit omdat haar nemesis “Harrow”, tevens kroonprinses van het 9e huis, die waar Gideon bij hoort, van de God-Keizer de opdracht krijgt om samen met één lijfwacht naar de planeet van het 1e huis af te reizen om samen met de erfgenamen van de overige 7 huizen in een competitie te strijden met als ultieme doel onsterfelijkheid.

Het plot mag dan simpel zijn; een scifi met fantasy elementen die zich grotendeels afspeelt in een gesloten ruimte met een beperkt aantal karakters. De manier waarop het is beschreven is dat allesbehalve. Je volgt het verhaal vanuit het oogpunt van Gideon, zij is de enige POV karakter in het boek. Ja, ze is lesbisch, maar voor diegene die daar om de één of andere reden moeite mee zouden kunnen hebben, er komt praktisch geen romantiek in het verhaal voor dus behalve haar interesse in vrouwen merk je er verder weinig van, dus laat je daardoor vooral niet weerhouden om het boek te lezen. Ze is verder wel een heerlijk sarcastisch en grofgebekte vrouw die niet zomaar over zich heen laat lopen en goed kan omgaan met een zwaard.

Het verhaal is vooral een mysterie waar de deelnemers meerdere opdrachten moeten voltooien en ondertussen moeten uitzoeken wat er precies aan de hand is: wie kunnen ze vertrouwen en wie niet? Dit alles bouwt zich rustig op met de nodige plottwists, waarvan ik enkele absoluut niet zag aankomen. Het einde zit dan weer vol vaart tot aan de epiloog die zorgt voor een opening naar het tweede boek.

Als ik dit boek zo goed vind, waarom dan geen 5 sterren? Nou, er zitten wel wat puntjes in die ik wat minder vond:

De namen die gebruikt worden, ze zijn echt niet uit te spreken en de auteur heeft dan ook nog de irritante gewoonte om de ene keer de voornaam te gebruiken en even later de achternaam. Het duurde dus even voordat ik precies wist wie nu precies wie was. Gelukkig zit er een “dramatis personae” voorin het boek, eentje waar ik regelmatig gebruik van heb gemaakt. Gelukkig zijn er niet te veel personages in het boek en uiteindelijk leer je ze allemaal wel (her)kennen.

De wereldopbouw, of meer het gebrek daaraan. Je wordt gelijk in het diepe gegooid en er wordt in de loop van het verhaal maar mondjesmaat informatie vrijgegeven over de werelden en de geschiedenis. Je hebt hier verder geen hinder van om van het verhaal te genieten maar ik wil altijd graag meer weten over de wereld en waarom alles is zoals het is en die informatie ontbreekt grotendeels in dit boek. Wellicht wordt het nog duidelijker gemaakt in de twee vervolgdelen.

Al met al ga ik zeker de twee vervolgdelen nog een keer lezen en is dit boek ook wel geschikt om nog een keer te herlezen. Nu ik het heb uitgelezen is het begin wellicht wat duidelijker en herken ik meer puntjes die mij deze eerste keer niet zijn opgevallen.