Patronen in een gezin

Het verhaal draait om een gezin die steeds verder van elkaar verwijderd raakt. Het start er mee dat Boris (29) weer thuis gaat wonen. Hij is niet helemaal psychisch in orde. Daarom willen de twee zussen Alice en Noor, maar ook vader Simon dat er hulp komt voor hem. Echter Boris en zijn moeder willen daar niet van weten. Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken die afwisselend in de ik-persoon is geschreven. Bovendien onderscheidt de hoofdstukken om wie van de gezinsleden het in het hoofdstuk om draait. Zo is er Alice die blijft hangen in haar scripties en haar dozen niet uitpakt in haar woning. Ze voelt zich ook verplicht om voor Boris te zorgen. Vader Simon leeft niet echt, snapt niet waarom zijn vrouw naar zolder is vertrokken en is vervolgens druk bezig in de kelder om ervoor te zorgen dat zijn vrouw bij hem terugkomt. Moeder Heleen wil een avontuurlijk leven, maar kan ook geen keuze maken en dochter Noor hangt ertussenin, ziet als enige wat er met Boris aan de hand is en wil heel graag het huis uit. Gaandeweg lees je hoe de patronen doorwerken in het gehele gezin en is de centrale vraag of die doorbroken kan worden.

Het verhaal las lekker. Met 134 pagina’s vind ik het een dun boek. Echter het is een volledig verhaal en prima uitgewerkt. Je voelt mee met de personen, soms was ik echt geïrriteerd dat de vader en moeder niet vertellen wat ze echt voelen of willen. Dat dochter Alice niet doorpakt! Maar het is wel een verhaal over liefde, ze doen dit alles voor elkaar.