Mijnen ruimen in de nadagen van de oorlog

Het onderwerp van het debuut roman van Claire Deya in Nadagen ben ik nog niet eerder tegen gekomen. Ik was dan ook erg benieuwd hoe het liefdesverhaal verweven wordt met zo’n serieus onderwerp – mijnen opruimen in Frankrijk na de oorlog. Ik had er nooit bij stil gestaan dat er zoveel mijnen op de stranden lagen in Frankrijk of in Nederland.

Het verhaal speelt zich af in Zuid-Frankrijk aan de Middellandse kust, in de nadagen van de oorlog, het is bijna vrede. De stranden zijn echter vol met mijnen, niemand kan het strand op, laat staan van de zee genieten. Vincent sluit zich aan bij een groep Franse vrijwilligers onder leiding van Fabian die samen met Duitse krijgsgevangen de stranden ruimen. Vincent doet dat niet zomaar, hij probeert meer informatie te krijgen van zijn grote liefde Ariane. Ze is spoorloos verdwenen en hij wil koste wat het kost Ariane terugvinden.

Het debuut roman van Claire Deya is gebaseerd op historische feiten. Het is onderverdeeld in verschillende verhaallijnen. Fabian is de leider van de mijnen opruimen, gaandeweg in het boek leer je hem kennen. Saskia keert terug naar haar dorp, nadat ze in de kampen heeft gezeten. Ze is helemaal alleen overgebleven en probeert de draad weer op te pakken. Lukas is een Duitse gevangen die gedwongen wordt om mijnen onschadelijk te maken, maar alleen maar denkt aan vluchten. Vincent probeert Ariane terug te vinden, zijn grote liefde. Ondertussen worden de mijnen een voor een geruimd en de verhalen komen ook een voor een naar voren. Daardoor zijn de verschillende verhaallijnen mooi in elkaar verweven. Deya heeft ook de vijandigheid van de Fransen ten opzichte van de Duitse krijgsgevangen goed weergegeven.

Ik heb het met plezier gelezen, toch moet ik zeggen dat er meer in had gezeten. Het heeft me in ieder geval geleerd dat er nog heel veel zaken af te handelen waren in de nadagen van de oorlog. Ik weet nu dat er in Nederland ook mijnen geruimd moesten worden.