Meeslepende vermenging van geschiedenis en science fiction

'Een fellere zon' is een meeslepend en intrigerend boek. Een raadselachtige inhoudsopgave, een aankondiging van de verhaallijnen, die met tekens aangeduid worden, een eerste hoofdstuk waarin je met een van de hoofdpersonen wakker wordt en merkt dat niet alleen jij als lezer, maar ook de personages verrast en verward worden door wendingen in dit verhaal. Die wendingen zijn vaak het werk van Caesar, die je al kunt herkennen in de omslagtekening van het boek.
In eerste instantie was ik enigszins overweldigd door de taal, de tekens, de verhaallijnen, de personages in 'Een fellere zon'. Soms moest ik even terugbladeren om te zien wie nu ook weer aan het woord is of de index van personen raadplegen om de relaties in beeld te krijgen. Maar al na enkele fragmenten begon ik de stijl, de invalshoek en de entourage van de verschillende lijnen te herkennen en genoot ik van deze knap uitgewerkte manier om het verhaal aan de lezer voor te leggen. De invalshoeken van vier personages rond Caesar zorgen voor vaart, dan weer voor verdieping, voor vermaak, verbazing, meeleven. Een scherpe verteller, herinneringen en dagboekaantekeningen. Al op de tweede bladzijde wordt duidelijk dat de wakker wordende hoofdpersoon van bladzijde 1 vermoord zal worden en dat het roerige tijden voor Rome zijn. Nu zij haar herinneringen op schrift gaat stellen, beseft Servilia terugblikkend: 'Dat verandert niet wat hij [Claudius] heeft gedaan, maar wel hoe ik ernaar kijk'.

Geschiedschrijving van Rome en van Caesar in het bijzonder is duidelijk met veel kennis van zaken verwerkt in deze roman en tegelijkertijd is het verhaal een gedachte-experiment waarin moderne technologische ontwikkeling een grote rol speelt. Als lezer had ik er geen moeite mee die verwevenheid van verleden en toekomst in deze roman te accepteren. De 'metacombe', 'het Gevoelen' en de 'beursarena' zijn bedenksels die goed uitgewerkt worden en stof tot nadenken geven.

Lezers die al veel kennis van geschiedenis en literatuur hebben, zullen allerlei verwijzingen of elementen kunnen herkennen. Dat wil niet zeggen dat voorkennis onmisbaar is; elke lezer kan zich laten meeslepen door deze roman. Wie wil, zou daarna nog verder op ontdekkingstocht kunnen gaan, bijv. in biografieën van Caesar of door de hoofdstuktitels in hun oorspronkelijke context te lezen.

Het plezier en de kundigheid waarmee Han van der Vegt de geschiedenis herschreven heeft, is op elke bladzijde merkbaar. En dat zorgt voor een fantastische leeservaring. Met Servilia constateer ik dat mijn manier van kijken verandert. Dat geldt voor de geschiedenis van Rome en Caesar, maar heeft ook invloed op mijn denken over onze hedendaagse maatschappij.