Benieuwd naar reacties op dit boek van mensen met de diagnose autisme!
Het ei is gefabriceerd door de geest en zijn verlangen naar een logische orde binnen het universum. Binnen dit ‘ei’ is het leven schijnbaar overzichtelijk en duidelijkheid en heerst de ‘zekerheid’ waarnaar de geest zo verlangt.
Maar dit is slechts schijn. Het leven is voortdurend in beweging en er gebeuren regelmatig dingen in ons leven die de ‘zekerheid’ van dit mentale wereldbeeld verstoren. Vervolgens doen wij ons best om dit beeld te herstellen. Vaak tegen de klippen op. Zo houden we de cirkel in stand. Dit slurpt energie en voorkomt dat we ons volledige potentieel benutten. Laten we hiermee ophouden, raadt Joseph Chilton Pearce ons aan in zijn boek ‘De barst in het kosmisch ei‘.
Zijn boek (in 1971 uitgegeven) is alles behalve makkelijk leesbaar, maar desondanks boeiend. Pearce wil in zijn boek aantonen dat de menselijke geest tot veel meer in staat is dan we normaliter geneigd zijn te denken. Kinderen, zo meent Pearce, zijn, wanneer de cultuur nog geen vat op hen heeft, geneigd om veel meer voor mogelijk te houden dan volwassenen. Maar als ze volwassen worden en het voorbeeld van volwassenen overnemen, die hen vertellen wat werkelijk is en wat niet, wordt hun ei steeds kleiner. Wat mogelijk is neemt af, hun denkwereld conformeert zich aan die van anderen. En toch zijn er ervaringen mogelijk, die ons kunnen doen beseffen dat onze geest een werkelijkheidsvormend potentieel heeft dat wat wij voor mogelijk houden verre overstijgt. Pearce noemt als voorbeelden vuurlopen, maar ook spontane genezingen, wetenschappelijke ontdekkingen of psychedelische drugs. Dergelijke ervaringen kunnen de barst zijn in ons kosmische ei, waardoor we ineens de aanwezigheid van dat ei beseffen, en waardoor ook het besef kan doordringen dat het ei niet de werkelijkheid zelf is.
Pearce gebruikt de metaforen bos en open plek om onze werkelijkheid en haar potentieel aan te duiden, en ook ter aanduiding van het aan de werkelijkheid aangepaste denken en het continuüm van mogelijke syntheses dat wordt getriggerd door hartstochtelijk verlangen. De nieuwe structuren die we ‘vinden’ in het bos reflecteren altijd het licht dat zich verspreid vanuit de open plek, maar altijd in hogere mate dan mogelijk is door middel van logische synthese. De open plek in het bos, ons aan de werkelijkheid aangepaste denken, bestaat bij de gratie van een gezamenlijk verbond van objectieve overeenstemming. De drempel tussen dit soort denken en het bos zelf noemt de auteur de autistische denkwijze.
Met autistisch denken bedoelt Pearce een autonoom, onafhankelijk soort denken dat zich niet aanpast aan de wereld van andere dingen of andere denkers, maar dat wel zijn materiaal ontleent aan die andere bron. Volgens Pearce is de geest van een kind autistisch, een rijke structuur van vrije synthese, hallucinatoir en onbeperkt. De geest van een kind kan moeiteloos over syllogismen heen stappen in een niet-logisch, droomachtig soort ‘paardensprong’-continuïteit.
“Het autistisch denken omvat zowel bewuste verbeelding als schijnbaar onbewuste processen. De hypnagogische toestand is een gangbare vorm van autistisch denken die iemand ‘overkomt’. Een kalme eenvoud die vrij is van logische problemen. Het onbewuste autistisch continuüm is een soort toestand van totale rijkdom, waarin alles waar is, waarin de energie van het denken en de energie van de bekende vormen van materie met elkaar lijken te versmelten. In het autistisch denken zijn dingen niet waar of onwaar, ze zijn eenvoudigweg.
Het autistisch denken kent geen waardeoordeel, net als een trancetoestand. Volwassenen die tot diepe trance in staat bleken te zijn, hadden als kind samen met hun ouders gespeeld en activiteiten ondernomen op een manier die de fantasie stimuleerden. Ouders hadden hen altijd weer in de werkelijkheid van het normale terug gezet met ‘genoeg nu, we gaan weer terug’ – terug naar de wereld van de echte mensen. Het soort volwassene dat in staat is zijn werkelijkheidsoriëntatie op te schorten is het soort dat een positieve herinnering koestert aan eerdere, soortgelijke ervaringen. Het kind kon altijd terugvallen op een warm gevoel van veiligheid. De grens tussen autistisch en werkelijkheidsdenken werd een veelbetreden pad, een deur die in goed geoliede hengsels hing en een veilige, makkelijke weg naar binnen bood. -Lees hier meer over de trancetoestand zoals Pearce erover schrijft-.
Toch vertoont het kind een sterk verlangen om deel te nemen aan de wereld van anderen. Uiteindelijk is zijn bereidheid tot zelfaanpassing, noodzakelijk om een relatie met de wereld op te bouwen, sterker dan zijn verlangen naar autonomie. Als dat niet zo was, was er geen beschaving mogelijk. Het feit dat wij erin slagen om het kind te laten beantwoorden aan onze criteria is het bewijs van de aangeboren drang tot communicatie en de flexibiliteit van de jonge geest. Het is geen bewijs of sanctionering van de correctheid van onze eigen constructen.
Wanneer diegene heeft ontdekt dat hij zijn aanpassing aan de werkelijkheid kan loslaten ten gunste van andere ervaringen en kan vertrouwen op zijn vermogen weer terug te keren in de wereld, heeft hij de juiste achtergrond om nieuwe dingen te accepteren. In deze achtergrond vinden nieuwe ervaringen vruchtbare bodem, zodat het aangeboren autistische vermogen voortdurend versterkt wordt. Zonder deze onkritische zin voor avontuur, echter, wordt dit mentale vermogen steeds verder onderdrukt, totdat het verschrompelt, ongeveer zoals het vermogen tot spraak bij een kind dat de formatieve elementen in de spraakontwikkeling misloopt.”
De auteur pleit dus in zijn boek voor het ondernemen van activiteiten die de fantasie stimuleren en het leren van kinderen om weer terug in de werkelijkheid te keren, terug in de wereld van de echte mensen. Vanuit een gevoel van veiligheid, waardoor op latere leeftijd gemakkelijk tussen werkelijkheidsdenken en autistisch denken kan worden geschakeld.
Als coördinator van het Autisme Kennisnetwerk Overijssel vroeg ik me tijdens het lezen regelmatig af hoe mensen met autisme dit boek zouden lezen. Ik weet niet of veel mensen met autisme de visie van Pearce onderschrijven. Mogelijk ligt de visie van Vera Helleman, dat autisme geen stoornis is maar een andersoortige menselijke constructie met een hoopgevende potentie, hier het dichts tegenaan. “Autisme is een constructie, geen ziekte. Autisme is oke. Dat is belangrijk. Zie ons dus alsjeblieft niet als zielig, zwak of kwetsbaar.”
Mensen met autisme hoor ik vaak de boodschap verkondigen dat er ‘meer begrip voor mensen met autisme‘ nodig is. Na het lezen van ‘De barst in het kosmisch ei‘ zou dit eerder een oproep aan de gehele mensheid moeten zijn: meer erkenning en begrip voor de autistische geest in ieder van ons.
Hier ligt volgens mij ook een gevoeligheid: mensen met autisme ondervinden door hun andere manier van informatieverwerking in de huidige -oordelende- maatschappij uiteenlopende hinder in het dagelijkse leven en zij doen om die reden (noodgedwongen) een beroep op de exclusiviteit van (de diagnose) autisme. Erkenning en meer begrip voor autisme is dus zeer wenselijk, maar ook als dat erkenning van de autistische geest -aanwezig in ieder van ons- betekent?
Ik sluit deze blog af met de woorden van Pearce “Misschien zal het leven een manier vinden waarop de ontwikkeling van de logica niet de vernietiging van de autistische openheid inhoudt“.
Bekijk mijn website voor deze blog met links: https://angelathissen.nl/2020/04/05/de-barst-in-het-kosmisch-ei/
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Angela Thissen - van Heeswijk
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
Nieuwe, prachtige roman van dé literaire stem uit Ierland, Sally Rooney.
Dog Man is terug met een spannend nieuw avontuur! Een stinkdier zorgt voor een groot drama: Dog Man ruikt verschrikkelijk
Een radicaal eerlijk en aangrijpend onderzoek van een dochter die niet alleen de moeizame relatie met haar moeder probeert te begrijpen, maar ook de verstoorde relatie tot haar eigen lichaam.
Speurend naar eeuwenoude ruïnes en kastelen, objecten en kunstwerken, reisroutes en slagvelden slalomt Bart Van Loo door de Lage Landen.
Een nieuwe Baantjer is altijd een goed cadeau! Op een voorjaarsochtend wordt het lichaam van Ron Doomerik aangetroffen in zijn appartement aan de Amsterdamse Houtkade. Er steekt een mes in zijn rug.
Een magische reis naar Fantasia is een nieuwe versie van het avontuur Lang Leve Fantasia van Geronimo Stilton met extra veel avontuur en veel meer illustraties. Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Een betoverend cadeauboek, met linnen omslag, poëtisch vertaald door Imme Dros.
De manga over een avontuurlijke eenhoorn voor 9+. Unico's liefde heeft Venus en haar handlanger Byron wakker gemaakt, die hen allebei willen vernietigen!
De uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis. Een schitterend halfland van angst en hoop, ingeklemd tussen hoge dijken, waar alles permanent verandert en niets is wat het lijkt.
Meester Jesper gaat op schoolkamp met de kinderen uit groep 8. De directeur, mevrouw Azijnvijver, heeft één strenge eis: geen telefoons mee op kamp.
Meester Mark verzamelde de allerleukte taalfoutjes en kinderlogica over feesten en feestjes: van verjaardag tot kerst, en van sint tot de geboorte van een baby.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen - Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
Een zeer vooraanstaand forensisch antropoloog claimt dat in het kunstwerk gebruik is gemaakt van een menselijk bot.
Diep verscholen in de Appalachen ligt de McAlpine Lodge, waar Will en Sara hun huwelijksreis doorbrengen. Het resort is een afgelegen paradijs op aarde, behalve dan dat iedereen er liegt.
Het langverwachte vervolg op Koninkrijk. Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Vergeet wat je weet over het continent Afrika. Zeinab Badawi duikt in het verleden van haar geboortecontinent, de geboorteplek van de mensheid.
Waar we onze kinderen in de fysieke wereld steeds meer overbeschermen, laten we hen in de digitale wereld vogelvrij – met desastreuze gevolgen voor hun mentale welzijn.
In dit derde deel van 'De memoires van Abel Sikkink' zien we Parijs en het grillige Europa van de tweede helft van de negentiende eeuw.
De ineenstorting van welvaartsstaten, supercyclonen, megadroogtes, extreemrechts extremisme, ongebreidelde virussen, energietekorten, cyberaanvallen: de mensheid beweegt zich richting een tijdperk van permanente crisis.
Dit boek wijst de weg naar een energieker leven. Je wakkert het vuur in je leven weer aan!
