Grimlachjes van Mazen Maarouf
Absurdistisch en grappig zo werden de verhalen van deze verhalenbundel aangeprezen. Absurdistisch waren de verhalen zeker wel, grappig voor mij toch wat minder. De reden was dat de meeste verhalen gebaseerd waren op iets tragisch. Zoals in het eerste verhaal waar een jongen zich voor zijn vader schaamt omdat hij deze geen held vindt en van alles bedenkt om van hem een held te maken. Of de slachter die zichzelf probeert wijs te maken dat hij eigenlijk een moedige matador is. Of het verhaal over een man die vergroeit, omdat hij niet wil glimlachen en een soort act wordt op kinderfeestjes.
Anderen worden getroffen door een noodlot zoals het verlies van beide armen of het niet kunnen krijgen van kinderen. Ze vinden allerlei absurdistische maar tragische manieren om hiermee om te gaan. De een probeert zijn zoon over te halen een arm af te staan en het kinderloze echtpaar maakt zichzelf wijs dat een bloedklomp een kind is. Het enige echte grappige verhaal vond ik een echtpaar dat bij het bedrijven van de liefde een toeschouwer had. Eerst vonden ze het vervelend maar als hij het niet meer toekijkt, merken zij dat hun seksleven in het slop raakt.
In dit boek had ik gevoel dat een mens onderworpen is aan een lot – zoals oorlog – en hiertegen is niet veel aan doen behalve proberen hiermee om te gaan, desnoods op absurdistische wijze. In dit opzicht vond ik het boek meer Arabisch dan westers. Wij hebben al over het algemeen de instelling dat wij ‘zelf iets van het leven kunnen maken’. Die illusie kunnen wij hebben omdat wij redelijk rijk zijn en niet in een oorlog zitten. Is dat laatste wel het geval, dan is je bewegingsruimte beperkt om iets van je leven te maken. Dit is wat voor mij het boek duidelijk maakte.
Ik vond het prettig om het boek in deze Hebban leesclub te lezen. Ik ben geneigd een boek met korte verhalen snel door te lezen. Besloten was dat iedereen een vraag over een verhaal zou maken en daardoor ging ik de verhalen nog een keer lezen en ik heb het gevoel dat ik daardoor het boek beter heb kunnen doorgronden en het veel meer ben gaan waarderen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Angele Steentjes
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
