Zweven door een dag in de ruimte

‘Rotating about the earth in their spacecraft they are so together, and so alone (..)’ is de openingszin van het boek Orbital van Samantha Harvey, dat in 2024 de Bookerprize won.
Orbital is geen roman met een plot. Het is een poëtische beschrijving van de gedachten en gevoelens van de auteur maar vooral van de astronauten die ieder etmaal zestien orbits om de aarde draaien. In deze zestien orbits, gelijk aan een aardse dag, maak je kennis met de gedachten en gevoelens over hun leven op aarde, hun verblijf en werk in het ruimteschip maar ook over de schoonheid en de kwetsbaarheid van de aarde.
De stijl van Harvey is die van een verteller, iemand die op de rand van jouw bed zit en jou een verhaal vertelt. Zo begint zij orbit 3 descending met bijvoorbeeld 'Think of house ... waarbij ze rechtstreeks de lezers aanspreekt om hun fantasie te gebruiken. Een andere keer begint ze met een uitleg zoals bij orbit 5 descending The earth is a place of circular systems.
Veel dialoog is er niet maar door haar poëtische en muzikale stijl laat Harvey je door het verhaal zweven. Zoals in dezelfde orbit 3 descending waarbij Harvey speelt met de herhaling. De eerste alinea in orbit 3 begint met: Think of a house, de tweede alinea met Think of a wooden house gevolgd door alinea drie ‘Then track the seasons(...) alinea vier ‘Track the seasons another half-year (...) alinea zes ‘Track the days forward(...)
Als je het boek dichtslaat, besef je je dat het leven van een astronaut niet zo avontuurlijk is als het lijkt maar de aarde mooier en kwetsbaarder is dan je je ooit hebt gerealiseerd en dat Harvey dit prachtig kan overbrengen.