Rodham, een feministische feelgood

‘What if’ is een heerlijk genre, zeker om te schrijven. Als auteur kun je een eigen draai geven aan de geschiedenis en kiezen voor een uitkomst die jij beter acht. Dat is wat Curtis Sittenfield doet in haar roman Rodham, waarin zij ‘wegdroomt’ dat Hillary wel president van de VS wordt omdat zij niet met Bill trouwt.

Met de titel ‘Rodham’ wordt meteen de toon gezet: deze Hillary wordt geen mrs Bill Clinton Overigens heeft deze naamkwestie een geschiedenis. Hillary hield jarenlang haar eigen achternaam maar dat was een van de redenen dat Bill de eerste keer verloor bij een verkiezing in Arkansas. Voor de volgende verkiezing besloot zij daarom de naam Clinton te gaan voeren.
De proloog zet Hillary neer als een idealistische vrouw met lef. Bij de uitreiking van haar kandidaatsbul spreekt Hillary na senator Edward Brooke, senator van Massachusetts.
Amerika staat op zijn kop vanwege Vietnam, de protesten hiertegen en de burgerrechtenbeweging en Brooke zegt daar helemaal niets over. Hillary doet tot ieders verrassing dat wel bij haar toespraak en typeert dan de huidige politici als mensen die zich beperken tot de kunst van het mogelijk. Zij wil met haar generatie ‘politiek beoefenen als de kunst om het schijnbaar onmogelijke mogelijk te maken.’ Haar vader keek met afgrijzen naar haar optreden. 'Je klonk als een hippie daar op dat podium', was zijn commentaar.

Het boek volgt in het eerste deel het feitelijke leven van Hillary, zoals haar ontmoeting met Bill – met opvallend expliciet beschreven seksscenes – en haar studie en eerste baantjes en haar idealisme. In tegenstelling tot de werkelijkheid trouwt zij uiteindelijk niet met Bill. Zijn ontrouw accepteert zij niet en gaat daarom alleen verder.
Vanaf deel twee kan Sittenfield losgaan met haar fantasie en dat doet ze dan ook. Bill wil wel de politiek in maar dat mislukt. De reden is een waargebeurd interview waar naar zijn affaires met vrouwen wordt gevraagd. Alleen reageert zijn huidige vrouw en gekwetst en verliest hij de nominatie. In tegenstelling tot hoe het echt gebeurde en Hillary vrij uitdagend stelde dat ontrouw een kwestie was tussen hun tweeën en als mensen het daar niet mee eens zijn, dan moeten ze maar niet op hem stemmen.
Bij Hillary blijft de liefde problematisch maar zij is succesvol in haar carrière en met als ‘grand finale’ het verslaan van Bill in de race voor het presidentschap.

De moraal is duidelijk: een man belemmert een vrouw in haar carrière. Sittenfeld legt dat er niet dik bovenop maar weet haar boodschap in een vlot geschreven verhaal met grappige vondsten te gieten. Zoals de steun die Donald Trump Hillary geeft in haar strijd tegen Bill.
Wel verliezen de belangrijke personages aan diepte in het tweede deel. Hun idealisme om het onmogelijk mogelijk te maken verengt bij Hillary tot het doel als eerste vrouw president van de VS te worden. In dit deel verandert Hillary eveneens in een enigszins tobberig persoon, verlangend naar succes en de liefde. De schrijfster doet Hillary hier te kort, de echte Hillary kan wel wat aan. Ondanks Bill (en zijn affaires), heeft de echte Hillary, het nodige gepresteerd als advocaat, senator en minister van buitenlandse zaken en in al deze functies lef en intelligentie laten zien.
Bill komt er helemaal slecht van af en lijkt bij Sittenfeld meer op Donald Trump dan Bill Clinton. Aangezien ik zijn autobiografie aan het lezen ben, stoort mij dat wel. Hij heeft zijn fouten maar is daarnaast een bevlogen politicus geweest met grote inzet voor het verbeteren van de economie, het onderwijs en de gezondheidszorg.

Rodham van Sittenfeld is een uitstekend, geschreven feministische feelgood roman, waarin de intelligente en dappere heldin uiteindelijk het presidentschap verovert evenals het hart van haar droomprins. Ik vond dat iets te glad en daarom geef ik vier en geen vijf sterren voor dit boek.
Ik ben heel benieuwd wat Bill en Hillary van dit boek vinden. Bill zegt in zijn autobiografie ‘My life’ van 2004 al: 'Probably more has been written or said about our marriage than any other in America. I've always been amazed at the people who felt free to analyze, critique, and pontificate about it. (...) I've learned that marriage, with all his magic and misery, its contentments and disappointments, remains a mystery, not easy for those in it to understand and largely inaccessible to outsiders.' Sittenfeld heeft met haar boek nog een extra visie en publicatie aan toegevoegd.