Lezersrecensie
Een bevlogen docent
Alles voor jullie heeft een interessante cover, die je aandacht trekt. Na het lezen van het boek denk ik dat die oranje banen misschien iets met Nederland te maken hebben, waar Amins familie uiteindelijk hun nieuwe thuis gevonden hebben.
De schrijver koos voor zijn non-fictie boek een zeer heldere opbouw: twee chronologische verhaallijnen, een met de vlucht en aankomst in Nederland van zijn ouders en een over het leven van de schrijver zelf tot nu toe in Nederland en zijn carrière als docent, met steeds de afwisseling tussen het heden en verleden. Een strakke opbouw, maar daarom heel overzichtelijk, passend bij een non-fictie 'handboek'. Die afwisseling tussen ‘het verhaal van de ouders’ en zijn eigen verhaal met de nadruk op het docentschap was prettig.
De schrijfstijl van Amin Asad is verzorgd, goed leesbaar, niet te simpel en niet lastig, bijna zoals je denkt dat hij ook met zijn leerlingen praat. Verder past een schrijfstijl zonder veel tierlantijnen goed bij non-fictie, want zo word je niet afgeleid van de inhoud.
(Beginnende) Docenten, studenten van de lerarenopleiding, scholieren in de bovenbouw zouden Alles voor jullie moeten lezen; docenten en studenten omdat ze tools aangereikt krijgen om als docent meer succes te hebben in het contact maken met leerlingen en het geven van onderwijs; scholieren in de bovenbouw zouden allereerst een goed niet te dik boeken lezen voor het vak Nederlands, maar ook door dit verhaal beter begrip krijgen voor hun medemens, voor niet in Nederland geboren Nederlanders. Meer begrip hebben voor de medemens, waar die ook vandaan komt en wie het ook is, geldt natuurlijk voor iedereen. Ik zou het dan ook toejuichen als docenten Nederlands dit boek samen met de leerlingen aan het begin van hun les 10 minuten lezen. Andere vakken zoals maatschappijleer zouden er dan op kunnen inspelen. Want mooie thema’s genoeg: dictatuur, het kastensysteem, oorlog, vlucht, vreemdeling zijn, nieuw begin, onvoorwaardelijke liefde van ouders voor kinderen, etc.
Een ten slotte zou het lezen van dit boek ertoe kunnen bijdragen dat mensen die het goed hebben, die wonen in een land met democratie, minder aan zelfbeklag doen! Daarom een citaat van de gedenkwaardige woorden van de ouders van Amin, toen ze met heel hun hart hoopten dat hij advocaat zou worden, - de enige keer dat hij niet naar zijn ouders luisterde - : “Dit nooit meer! (…) wil je een zo veilig mogelijk leven, leef dan in een land waar wetten en regels gerespecteerd worden. Vind een plek waar het recht “de baas” is en de wet boven een ieder staat. Vind een rechtstaat.”
De schrijver koos voor zijn non-fictie boek een zeer heldere opbouw: twee chronologische verhaallijnen, een met de vlucht en aankomst in Nederland van zijn ouders en een over het leven van de schrijver zelf tot nu toe in Nederland en zijn carrière als docent, met steeds de afwisseling tussen het heden en verleden. Een strakke opbouw, maar daarom heel overzichtelijk, passend bij een non-fictie 'handboek'. Die afwisseling tussen ‘het verhaal van de ouders’ en zijn eigen verhaal met de nadruk op het docentschap was prettig.
De schrijfstijl van Amin Asad is verzorgd, goed leesbaar, niet te simpel en niet lastig, bijna zoals je denkt dat hij ook met zijn leerlingen praat. Verder past een schrijfstijl zonder veel tierlantijnen goed bij non-fictie, want zo word je niet afgeleid van de inhoud.
(Beginnende) Docenten, studenten van de lerarenopleiding, scholieren in de bovenbouw zouden Alles voor jullie moeten lezen; docenten en studenten omdat ze tools aangereikt krijgen om als docent meer succes te hebben in het contact maken met leerlingen en het geven van onderwijs; scholieren in de bovenbouw zouden allereerst een goed niet te dik boeken lezen voor het vak Nederlands, maar ook door dit verhaal beter begrip krijgen voor hun medemens, voor niet in Nederland geboren Nederlanders. Meer begrip hebben voor de medemens, waar die ook vandaan komt en wie het ook is, geldt natuurlijk voor iedereen. Ik zou het dan ook toejuichen als docenten Nederlands dit boek samen met de leerlingen aan het begin van hun les 10 minuten lezen. Andere vakken zoals maatschappijleer zouden er dan op kunnen inspelen. Want mooie thema’s genoeg: dictatuur, het kastensysteem, oorlog, vlucht, vreemdeling zijn, nieuw begin, onvoorwaardelijke liefde van ouders voor kinderen, etc.
Een ten slotte zou het lezen van dit boek ertoe kunnen bijdragen dat mensen die het goed hebben, die wonen in een land met democratie, minder aan zelfbeklag doen! Daarom een citaat van de gedenkwaardige woorden van de ouders van Amin, toen ze met heel hun hart hoopten dat hij advocaat zou worden, - de enige keer dat hij niet naar zijn ouders luisterde - : “Dit nooit meer! (…) wil je een zo veilig mogelijk leven, leef dan in een land waar wetten en regels gerespecteerd worden. Vind een plek waar het recht “de baas” is en de wet boven een ieder staat. Vind een rechtstaat.”
3
Reageer op deze recensie