Dat zij niet sterven in vergetelheid

Scenarioschrijver, regisseur en televisiemaker Chris Houtman (1955) bekend van spraakmakende programma’s als Finals, Cut!, Taxi en vele andere, is sinds 2016 fulltime schrijver. Hij behaalde met zijn debuutthriller Akte van berouw (2017) meteen al een plaats op de shortlist van de Bookspot Gouden Strop én hij werd winnaar van de Hebban Thriller Club Prijs. In mei 2018 verscheen zijn tweede thriller Het negende gebod.

Plinius de Jongere (ca. 62 – 113 na Chr.) was onder keizer Trajanus gouverneur van de Romeinse provincie Bithynië-Pontus, gelegen aan de Zwarte Zee in het noorden van het huidige Turkije, waar hij het probleem van het toenemend aantal volgelingen van Christus op zijn bordje kreeg. Hierover schrijft hij uitvoerig aan zijn vriend Tacitus. Wanneer een vijfde eeuws afschrift van deze niet eerder bekende brieven van Plinius aan Tacitus aan een beroemde antiquaar ter verkoop aangeboden wordt, is behalve het British museum en het Louvre de Rooms-Katholieke Kerk meer dan geïnteresseerd. Op grond van dat manuscript kunnen vrouwen eindelijk binnen de katholieke kerk de plaats opeisen die hun rechtmatig toekomt. En dat is wat Naira en haar doodzieke dochter voor ogen hebben met de verkoop. Met de miljoenen die zij hiervoor ontvangen, willen zij een voor de kerk schokkende film bekostigen. Voor deze film strikken zij scenarioschrijfster Esther van Baerle, die geschiedenis en theologie gestudeerd heeft.

De kerk en vooral de fanatieke organisaties Regnum Christi en het Legioen van Christus proberen de film en onthulling van het document ten koste van alles, “desnoods met geweld” tegen te houden.

Nadat de hoofdpersonages in meerdere verhaallijnen geïntroduceerd zijn, ontvouwt zich al snel een intrigerend verhaal, waarbij de auteur heel geleidelijk bij stukjes en beetjes motieven en achtergronden van de hoofdpersonages loslaat. Daardoor zorgt hij tot het eind toe voor verrassingen.

Afgezien van een handjevol hoofdpersonages komen de andere personages niet zo uit de verf, wat in het geheel niet storend is. Belangrijker is de spanning die opgebouwd wordt door de ontwikkeling van de plot: zal het de soldaten van het Legioen van Christus lukken iedereen die de inhoud van de brieven kent, met geweld de mond te snoeren? Krijgt de filmploeg de beoogde film op tijd af? Blijft de terminaal zieke dochter van Naira lang genoeg in leven om de film te kunnen zien? Waar zijn de rampzalige brieven van Plinius gebleven? Zal Esther met behulp van de conservator van het British Museum, Anthony Mulligan, de brieven op tijd vinden? Zwicht Esther voor de charmes van Mulligan of blijft zij haar vriend Joseph trouw?

Het verhaal is met uitzondering van de vertragende beschrijvingen van Plinius’ teksten onderhoudend en spannend met een juiste dosis geweld, en historisch stevig onderbouwd. Chris Houtman heeft uitgebreid en diepgaand onderzoek gedaan naar de historische achtergronden. Door de aard van het verhaal, vlucht en achtervolging, filmsetting, speelt de thriller zich af in een steeds wisselend decor. Daarom zijn de hoofdstukken niet genummerd, maar hebben zij een plaatsaanduiding en datum, soms eindigen hoofdstukken met een cliffhanger. Het einde van de thriller is niet voorspelbaar, maar heel verrassend, zonder dat de schrijver met veel kunst- en vliegwerk alle eindjes aan elkaar probeert te knopen.

De eerdere professie van Houtman werkt duidelijk nog door in deze goed geschreven thriller. Een vleugje romantiek, een interessante periode uit de Romeinse tijd en uit de geschiedenis van de vroeg-christelijke kerk, een mysterieus document en een paar sympathieke hoofdpersonen: goed voor een aantal uren leesplezier waarbij de nagels niet afgekloven hoeven te worden.