Niet stoffig en saai

Na zes thrillers over het speurdersduo Reders & Reders gooien Jan en Sanne Terlouw het over een andere boeg. De verdwenen menora is een haast historische thriller waarin een interessante geschiedenisles wordt verweven met een boeiend hedendaags verhaal. Spannend, actueel en vermakelijk, helaas soms ook wat oppervlakkig, maar uniek in zijn soort.

In een kathedraal in Den Bosch wordt pater Lorenz vermoord gevonden. Als Ben, de zoon van de pater, onderzoekt waarom zijn vader is vermoord stuit hij al snel op een mysterieus oud document, geschreven in het Hebreeuws. Hij laat het vertalen en dan blijkt dat het verwijst naar de eeuwenoude menora, die in het jaar 70 uit de tempel in Jeruzalem is geroofd. De kandelaar is van onschatbare waarde. Als Ben in contact komt met Simone, wiens moeder vanwege hetzelfde document om het leven is gebracht, besluiten ze samen de zoektocht voort te zetten. Wat zegt het document precies? Wie hebben er allemaal belang bij en wie is zelfs bereid ervoor te moorden?

Met het vertelperspectief van het verhaal is iets bijzonders. Je hebt namelijk af en toe het idee dat je naar je geschiedenisleraar van vroeger zit te luisteren. Het gebeurt niet zelden dat de schrijvers je als het ware toespreken en duiding geven over bepaalde historische gebeurtenissen. Niet alleen over het Jodendom of de menora, maar ook over de boekdrukkunst en het leven van vroeger. Hoewel De verdwenen menora het predicaat 'literaire thriller' heeft, zou haast 'historische thriller' meer op zijn plaats zijn. Niet omdat het verhaal zich zo lang geleden afspeelt, maar omdat bijna elk hoofdstuk met de verhaallijn van Ben en Simone wordt afgewisseld met een beschrijving van historische gebeurtenissen, zelfs terug tot in de Romeinse tijd. Dat zorgt voor afwisseling en maakt De verdwenen menora anders dan andere boeken.

Overigens gaat de historie niet ten koste van het leesplezier. De gebeurtenissen hebben zich deels lang geleden afgespeeld, maar de schrijfstijl en de andere verhaallijn is helemaal van deze tijd. Het is zeker niet stoffig en saai, schandalen en voorbeelden van machtsmisbruik worden goed ingezet. Dat zorgt ervoor dat het verhaal geen enkel moment verveelt. Sterker nog, sommige passages zijn echt heel spannend. Enige kanttekening is wel dat de plotlijn van het heden wat oppervlakkig blijft. Er gebeurt veel en ook de relaties tussen de hoofdpersonages worden wel besproken, maar daar blijft het ook bij. Er wordt te weinig ingegaan op de romances en gevoelens van de hoofdpersonages. Hoewel dat waarschijnlijk een weloverwogen keuze van de schrijvers is, gaat het voor de lezer soms te snel. Er wordt te snel overheen gestapt en dat maakt het relationele, persoonlijke deel van de plot wat onrealistisch.

De verdwenen menora leidt na een paar boeiende, vermakelijke uren tot een (iets te) zoetsappige climax, maar je bent als lezer wel een geschiedenisles wijzer!