Hebban recensie
Mysterie
moord en Jazz,Charlotte Carter's boeken zijn al meer dan tien jaar geleden geschreven, maar herontdekt en onlangs in Nederland verschenen. Ze schreef een detective-serie met jazzsaxofoniste Nanette Hayes in de hoofdrol. Drumsticks is het derde en laatste boek in deze serie.
Hayes is weer terug in New York na een weinig succesvol bestaan in Parijs. Ze is van haar drankprobleem af, maar vast werk heeft ze nog steeds niet. Ze struint alle straten af om muziek te spelen en enkele dollars te verdienen. Van haar beste vriend krijgt ze een voodoopop en vanaf dan lijkt het geluk haar toe te lachen. Als ze de maakster van de pop ontmoet, nodigt ze haar uit om naar één van haar optredens in een club te kijken. Op die avond zal de poppenmaakster weinig horen, want ze wordt bij binnenkomst vermoord. Hayes kan het onderzoek niet overlaten aan de politie en start een eigen zoektocht. Er openbaart zich een netwerk van bedrog en mysterie en helaas zullen er meer doden vallen.
Drumsticks is het laatste deel van de trilogie en redelijk afzonderlijk te lezen. Het steeds terugkerende personage André blijft mysterieus, omdat nooit uitgelegd wordt wat er gebeurd is in vorige boeken. Een gemiste kans, want enkele zinnen hadden al voor opheldering kunnen en moeten zorgen. Deze detective kent veel personages, die allemaal met elkaar in verband staan. Af en toe kost het de lezer moeite alle namen uit elkaar te houden, maar Charlotte Carter lost dit handig op door snel even de link duidelijk te maken of de lezer eraan te helpen herinneren met wie ze te maken heeft. Het personage van Hayes is goed uitgewerkt, de lezer lijkt haar echt te kennen, zowel haar goede als slechte eigenschappen.
Carter's schrijfstijl is heel helder en duidelijk, erg prettig. Geen poespas, maar gewoon zoals het is. De vaart in het verhaal maakt het boeiend en meeslepend. De plot is wel realistisch, maar niet altijd even geloofwaardig. Hier en daar lijkt het wat gekunsteld om het motief kloppend te maken. Verder is het boek helemaal in passende stijl geschreven en gemaakt. Zelfs de titels passen perfect bij de hoofdpersoon. Elke titel van een hoofdstuk is een titel van een jazznummer, de muziek die centraal staat in Drumsticks. Mooi!
Dit derde deel in de trilogie is geen meesterwerk, maar bezorgt de lezer zeker een paar spannende, vermakelijke uren.
Hayes is weer terug in New York na een weinig succesvol bestaan in Parijs. Ze is van haar drankprobleem af, maar vast werk heeft ze nog steeds niet. Ze struint alle straten af om muziek te spelen en enkele dollars te verdienen. Van haar beste vriend krijgt ze een voodoopop en vanaf dan lijkt het geluk haar toe te lachen. Als ze de maakster van de pop ontmoet, nodigt ze haar uit om naar één van haar optredens in een club te kijken. Op die avond zal de poppenmaakster weinig horen, want ze wordt bij binnenkomst vermoord. Hayes kan het onderzoek niet overlaten aan de politie en start een eigen zoektocht. Er openbaart zich een netwerk van bedrog en mysterie en helaas zullen er meer doden vallen.
Drumsticks is het laatste deel van de trilogie en redelijk afzonderlijk te lezen. Het steeds terugkerende personage André blijft mysterieus, omdat nooit uitgelegd wordt wat er gebeurd is in vorige boeken. Een gemiste kans, want enkele zinnen hadden al voor opheldering kunnen en moeten zorgen. Deze detective kent veel personages, die allemaal met elkaar in verband staan. Af en toe kost het de lezer moeite alle namen uit elkaar te houden, maar Charlotte Carter lost dit handig op door snel even de link duidelijk te maken of de lezer eraan te helpen herinneren met wie ze te maken heeft. Het personage van Hayes is goed uitgewerkt, de lezer lijkt haar echt te kennen, zowel haar goede als slechte eigenschappen.
Carter's schrijfstijl is heel helder en duidelijk, erg prettig. Geen poespas, maar gewoon zoals het is. De vaart in het verhaal maakt het boeiend en meeslepend. De plot is wel realistisch, maar niet altijd even geloofwaardig. Hier en daar lijkt het wat gekunsteld om het motief kloppend te maken. Verder is het boek helemaal in passende stijl geschreven en gemaakt. Zelfs de titels passen perfect bij de hoofdpersoon. Elke titel van een hoofdstuk is een titel van een jazznummer, de muziek die centraal staat in Drumsticks. Mooi!
Dit derde deel in de trilogie is geen meesterwerk, maar bezorgt de lezer zeker een paar spannende, vermakelijke uren.
1
Reageer op deze recensie