Inspirerende titel en plot zijn niet genoeg

Haar thrillerdebuut werd lovend ontvangen vanwege haar schrijfstijl en goede plotopbouw. Echte barkeepers heten Henk is de tweede thriller van Marja West. Een nieuw verhaal inspelend op het leven van nu, een interessante titel, maar helaas niet heel indrukwekkend.

Paul Rademakers weet al tientallen jaren niet echt iets van zijn leven te maken. Hij is de mislukking van de familie, heeft geen echte vrienden, een mislukte relatie en een bedroevende carrière. Dan wordt hij slachtoffer van een bomaanslag in de Londense metro. Als hij wakker wordt, ligt hij in het ziekenhuis en wordt hij voor iemand anders aangezien. Geen idee van wie de 'Vincent de Heer' is voor wie men hem aanziet, maar besluit hij dat zo te laten. Hij is in een klap ontzettend rijk en kan zich alles veroorloven, maar ook Vincent blijkt nauwelijks een sociaal leven te hebben. Hij besluit zich als Vincent voor te doen als de beste vriend van Paul en zo de slechte reputatie recht te zetten. Iemand anders spelen in zijn oude omgeving blijkt niet heel makkelijk en voor Paul het weet, heeft hij zichzelf behoorlijk in de nesten gewerkt. 

De titel van Echte barkeepers heten Henk is veelbelovend en echt nieuwsgierig makend. Origineel ook, dus de verwachtingen bij het openslaan van het boek zijn hoog. Het verhaal zelf is qua opbouw echter nogal chaotisch. De plot is wel op een originele wijze opgebouwd, maar er wordt van tijd gewisseld binnen hoofdstukken en lange tijd is het puzzelen voor de lezer wat zich wanneer afspeelt en bij wie. Dat leest niet prettig en zorgt ervoor dat het verhaal voortkabbelt en niet echt pakt. Halverwege heeft de gedaanteverwisseling plaatsgevonden en wordt het verhaal sneller en boeiender. Echt spannend of verrassend wordt het echter nooit. 

Literaire thriller prijkt er op de flap. Over literair kun je twijfelen, de insteek en gedachten achter de plot zijn boeiend en goed gekozen, maar heel diepgaand en stilistisch is de schrijfstijl niet. Het leest wel makkelijk weg met korte zinnen, paragrafen en hoofdstukken. Weinig afdwalingen, to the point en mooi rond aan het eind. Actueel is het verhaal natuurlijk wel. Een bomaanslag in de Londense metro was immers elf jaar geleden werkelijkheid en ligt ook niet heel ver af van de berichtgeving van de laatste maanden. Het verhaal van één persoon uitlichten en hier een interessant concept op toepassen is vernieuwend. Het is alleen in dit geval niet heel geloofwaardig uitgewerkt. Vincent de Heer die geen sociaal leven heeft, waardoor het Paul niet moeilijk gemaakt wordt om te switchen. Het toeval dat hij precies op de juiste plek verminkt is en dat er van Vincent de Heer zelf geen enkel spoor meer is gevonden. Ook de manier waarop Paul alles kan regelen en zo vrijwel moeiteloos iemand anders wordt, roept vragen op. 

Kortom, Echte barkeepers heten Henk is vermakelijk en leest prima, maar het verhaal blinkt niet uit. De originele invalshoek is te makkelijk beetgepakt en komt daardoor onvoldoende tot zijn recht.