Roman met vleugje spanning

Tineke Beishuizen schreef in de afgelopen jaren bijna elk jaar een boek, waarvan de meeste thuishoren in het thrillergenre. Met Gekleed te water stapt ze af van haar routine en heeft ze haar eerste echte roman geschreven. Een vlotlezende roman met een spannend tintje.
Marg is een vrouw van middelbare leeftijd. Het zit haar niet mee in het leven. Ze was altijd het slaafje van haar ouders, ze heeft voor de tweede keer borstkanker gekregen, haar man heeft haar verlaten voor een minnaar, ze heeft een slechte band met haar dochter en ze heeft maar één vriendin. Ze is er heilig van overtuigd dat ze gaat sterven aan haar ziekte en probeert de enige contacten die ze heeft te behouden. Dan blijkt dat de mensen om haar heen grote problemen hebben. Als ze die problemen voor hen op wil lossen, gaat het helemaal mis. Haar goede bedoelingen lopen uit op een rampscenario.
In de lijst van gerecenseerde boeken op Crimezone zal Gekleed te water opvallen, omdat het geen echte thriller is. Het is een haast psychologische roman met een vleugje spanning. Echt heel spannend wordt het nooit en dat heeft meerdere oorzaken. Alle gebeurtenissen leest de lezer vanuit het hoofd van Marg. Er is iets psychisch mis met haar, waardoor ze de grip op haar leven verliest. Ze kan het tij echter niet keren. Haar relaties met de andere personages zijn eenduidig en zelfs te voorspellen. Er is maar één verhaallijn, met af en toe wat zijsprongen naar het verleden, maar heel ingewikkeld wordt het niet. Waar lezers in andere boeken verstrikt raken in de verschillende verhaallijnen, ontbreekt het hier aan diepgang. Een boek dat niet heel diep gaat en erg rechtlijnig is, kan ook nooit heel erg spannend worden.
Beishuizen heeft een pageturner geschreven, niet omdat het zo spannend is, maar vanwege de opmaak (groot lettertype) en de schrijfstijl. De haast poëtische zinnen zijn prachtig en dat is dan ook de kracht van dit boek. De woorden zijn mooi gekozen en de opbouw van de zinnen is zeer prettig lezen. Nog even terugkomend op het verhaal zelf. Het einde is namelijk niet voorspelbaar en de lezer voelt het onheil naderen. De afsluiting laat ruimte voor speculatie, waardoor Gekleed te water niet direct uit het hoofd verdwenen is.