Oud, maar nog altijd actueel

"Als dit het eerste boek van mij is dat je gaat proberen, hou dan nu op met lezen en zet het gewoon terug.”"
Zo begint Harlan Coben zijn voorwoord in Genezing. Deze lezer was eigenwijs en ging de uitdaging toch aan. Coben heeft zichzelf inmiddels bewezen. Al zijn boeken zijn bestsellers en hij won alle grote Amerikaanse thrillerprijzen. Maar dat was nog niet zo toen hij dit boek schreef. Genezing is namelijk zijn tweede boek dat hij twintig jaar geleden schreef en hij heeft het daarna niet meer gelezen.

Als meerdere patiënten van eenzelfde aidskliniek worden vermoord, waaronder een zoon van een senator, wordt er al snel volop gespeculeerd in de media. De slachtoffers blijken allemaal homo'’s te zijn en al snel wordt ervan uitgegaan dat de moordenaar het op homo'’s heeft voorzien. De situatie wordt echter vreemd als één van de drie artsen van de kliniek zelfmoord pleegt. Geen van de andere artsen en vrienden geloven dat het echt zelfmoord is. Onder die vrienden zijn journaliste Sara Lowell en haar man Michel Silverman, een beroemde basketballer. Zij schakelen rechercheur Max Bernstein in die de kliniek en de moorden grondig gaat onderzoeken. De moordenaar is niet bang en gaat steeds een stapje verder.

Wat het eerst opvalt aan Genezing is het nog steeds actuele thema, namelijk de aidsproblematiek. Vooral alle beschreven vooroordelen rondom homo'’s en aids zijn vandaag de dag nog steeds van toepassing. Daarmee had Coben twintig jaar geleden al een interessant onderwerp te pakken voor een thriller. Dat maakt zijn verhaal boeiend. Verder is het ook echt een goede thriller, het verhaal is vaak spannend. Maar er is meer, er zitten meerdere lagen in. De personages ontwikkelen zich ook in hun persoonlijke leven. Gedachten, handelingen en overpeinzingen wisselen elkaar moeiteloos af, al gaan deze uitstapjes soms iets te ver waardoor de vaart uit het verhaal gaat. Coben krijgt de meeste complimenten voor zijn verrassende ontknoping. Hoewel de lezer continu hints krijgt en mee puzzelt, wordt hij steeds weer op het verkeerde been gezet.

Zoals Coben zelf al aankondigt is dit niet zijn beste boek. Helaas gebeurt het meer dan eens dat de personages een voorspellend ‘onderbuikgevoel’ hebben. Deze vooruitkijkjes komen natuurlijk negen van de tien keer uit en worden soms tenenkrommend beschreven. Ze zijn daarmee ongeloofwaardig en wekken irritatie op. Ook is Coben in die passages vaak op clichés te betrappen. Jammer, want de schrijfstijl zelf is echt prima. De pagina’'s vliegen aan de lezer voorbij.

Al met al is Cobens waarschuwing aan het begin niet geheel onterecht. Toch weet hij ook de onervaren Cobenlezer een paar mooie en spannende uren te bezorgen. Genezing smaakt zeker naar meer. En gelukkig hoeven we niet te wachten op ‘nieuwe’ boeken, want Coben heeft er na dit boek nog ruim 20 geschreven. Én die zijn veelal nog beter dan deze (heeft deze lezer zich laten vertellen)!