Prima vakantieleesvoer

Kiki van Dijk, een vrij nieuwe naam in de schrijverswereld, schreef twee jaar geleden een spannend verhaal dat zich afspeelde op Texel. Een eiland, en dat blijkt geen toeval. Van Dijk wil een eilandenserie neerzetten met als tweede deel: Ibiza. Haar stijl komt weer duidelijk naar voren: vlot en helder. Maar ook wat te vluchtig en vrij vlak. Geen meeslepende, lang na-ebbende thriller, maar wel prima vakantievoer!  

De succesvolle Maggie Smit boft maar. Ze heeft een leuke man, twee lieve jongens en een succesvol bedrijf. Met haar ontbijtbarren wint ze zelfs de prijs voor succesvolste ondernemer van het jaar. Haar gezin verrast haar met een weekje vakantie, alleen, om zich te ontspannen. De reis gaat naar Ibiza. Wat haar gezin echter niet weet is dat Maggie daar een rijk verleden heeft. Ze heeft daar een fantastische tijd gehad, maar het eindigde toen verschrikkelijk. Maggie besluit zich over de nare herinnering heen te zetten. Ze wordt opgevangen door een goede vriendin van vroeger. De vakantie begint ontspannen, maar dat verandert al snel. Het eiland is niet veel veranderd, maar Maggie wel. Ze ontmoet haar ex, voelt zich niet op haar gemak bij de eerder zo vertrouwde feestjes en dan wordt het eiland ook nog opgeschrikt door een vermissing en moord op een jong meisje.

Ibiza begint direct, leest prettig en vlot. De lezer wordt meteen het verhaal ingezogen en ziet de gebeurtenissen voor zich. Er zijn niet te veel personages en de tijd vliegt voorbij. Echter blijft het ook wat oppervlakkig. Personages kennen niet veel diepgang, de lezer leert ze niet echt goed kennen en bij bijna niemand krijg je een inkijkje in hun gedachtes en gevoelens. Ook wordt er weinig bij belangrijk ogende gebeurtenissen stilgestaan. Als de personages zelf wel kort terugblikken of ineens heftige emoties tonen, lijkt dat daardoor soms wat gekunsteld:  

"Een rilling schoot langs haar ruggengraat. Dit kon niet waar zijn. Waarom nou net dat fucking eiland? Ze wilde heel hard 'Nee' schreeuwen, simpelweg weigeren om te gaan... maar ze wist tegelijkertijd dat ze de vier verwachtingsvolle gezichten niet kon teleurstellen."  

Dit is een citaat van pagina 25, aan het begin van het verhaal. Maggie reageert heftig en emotioneel, maar binnen twee zinnen stapt ze over haar gevoelens heen en op de volgende pagina is ze al op het eiland. Het gros van het verhaal bestaat uit dialogen en snel beschreven gebeurtenissen, de korte passages met emoties vallen daarbij in het niet.  

Het verhaal brengt een zekere spanning met zich mee, behorend bij een thriller. Echter zijn er niet veel spanningsbogen en als ze er zijn bevatten ze soms te veel clichés. Dat zorgt er mede voor dat het verhaal te doorzichtig is als er een echte spanningsclimax moet komen. De ontknoping is wat kort door de bocht en niet heel sterk in geloofwaardigheid.  

Toch is Ibiza wel vermakelijk. Het verhaal is vooral onderhoudend. De intriges, de sfeer van zo'n feesteiland en de zoektocht naar antwoorden zijn niet heel origineel, maar wel boeiend voor vermoedelijk vooral vrouwelijke lezers. Van Dijks schrijfstijl is vlot en helder door de korte hoofdstukken, niet al te lange zinnen en geen ingewikkelde woorden. De plot blijft niet lang hangen, maar zal veel lezers wel een aantal leuke uren bezorgen.