Theatrale schrijfstijl in magere detective

Het toneelgezelschap CADS repeteert in een klein dorpje in Groot-Brittannië al maanden voor het stuk Amadeus. Gedurende de repetities lopen de emoties hoog op en is de sfeer lang niet altijd zaligmakend. Iedereen leeft toe naar de grote première. De hele zaal wacht gespannen op de ontknoping van het stuk als de hoofdrolspeler, zijn rol vertolkend, zijn eigen keel doorsnijdt. Tom Barnaby en zijn assistent Troy krijgen de ingewikkelde taak om deze moordzaak op te lossen. Tijdens de verhoren komt het talent van de toneelspelers naar voren en worden alle geheimen en intriges uit de doeken gedaan. Zoeken ze de moordenaar in de juiste richting of ligt het motief toch niet zo voor de hand?
Het boek, dat onderdeel uitmaakt van de succesvolle televisieserie Midsomer Murders, begint met alle ins en outs van de personages. Die eerste hoofdstukken vertelt schrijfster Caroline Graham vaak op een theatrale manier over alle personages en de ingewikkelde verhoudingen binnen het toneelgezelschap. Er wordt toegewerkt naar een hoogtepunt tijdens de première. De spanning, die dat met zich mee moet brengen, is echter ver te zoeken, omdat de lezer in de flaptekst allang op de hoogte is gebracht van wat er gaat gebeuren. Na de moord gaan Barnaby en zijn assistent achter het motief en de moordenaar aan. Dat wordt beschreven zoals dat in een echte detective behoort te zijn. De ontknoping is dan ook de bekendmaking van de moordenaar. Ook gedurende de rest van het verhaal blijft de echte spanning uit. De lezer kan echter wel meegissen naar de verschillende mogelijke daders en motieven. Tijdens de zoektocht naar de moordenaar worden de verschillende personages nog verder gevolgd en geeft Graham nog een extra kijkje in het leven van deze amateuracteurs. Helaas zijn er zoveel personages, die belicht worden, dat de diepgang in de karakters uit blijft.
De schrijfstijl van Graham is wel bijzonder goed. De intriges en het bedrog worden op een mooie, theatrale manier beschreven. Het is allemaal heel erg sfeervol en typisch Engels. Zinnen zijn op een unieke, gedetailleerde manier opgebouwd en daardoor een genot voor het oog van de lezer. De typografie en opbouw van de hoofdstukken zijn passend bij het thema van het boek. Met Moord achter de coulissen kan de lezer zich best een donkere winteravond vermaken, maar de echte detectiveharten zullen er niet voor warmlopen.