Voor de Meeks-fan is dit boek ongetwijfeld een interessant en vermakelijk vervolg

voor de nieuweling is het beter de voorgaande boeken eerst te lezen.,Het vijfde boek op rij met hoofdrolspeler Jeff Meeks is Voortvluchtig. Voorgaande boeken waren een succes, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. Slaagt Peter de Zwaan er in zijn personage weer tot leven te brengen en hem nog geliefder te maken bij het lezerspubliek?
In een Amerikaanse staat aan de noordwestkust werkt Jeff Meeks als houthakker. Hij werkt samen met een aantal andere mannen. Het is een rustig dorpje en het werk gaat elke dag gestaag door. Tot het moment dat een bloedmooie vrouw het stamcafé binnen loopt en de oerlelijke baas van de houthakkers meeneemt. De man blijft een paar dagen weg, komt even terug en verdwijnt dan weer. Meeks vindt het een vreemde situatie, krijgt nog geld van zijn baas en gaat naar hem op zoek. Hij gaat naar Seattle en belandt uiteindelijk in Montana. Tijdens de zoektocht blijkt dat hij niet de enige is die op zoek is naar zijn baas. Terwijl hij zich afvraagt waarom hij ook al weer zijn baas en de mooie vrouw wilde vinden, legt hij met de tocht zijn eigen leven in de waagschaal.
Eén ding valt tijdens het lezen van Voortvluchtig meteen op. Het begin is vaag en heeft geen stabiele basis als de hoofdpersoon bij de lezer niet bekend is. Dit boek is een op zich zelfstaand verhaal, maar er is geen twijfel mogelijk dat het verhaal beter en indrukwekkender is als men de voorgeschiedenis van Meeks kent. De lezer ziet het boek dan in een ander perspectief. De vele personages maken het lezen in het begin niet makkelijk. Continu vraagt de lezer zich af waar het naartoe gaat. De start is dan ook vrij traag. Spanning is ver te zoeken, de plot is oppervlakkig, het motief van Meeks is niet duidelijk, maar wel wordt de nieuwsgierigheid aangewakkerd. Pas de laatste 60 pagina’s wordt het echt spannend en dat is te laat voor een goede thriller.
In dat slot komt de spanning naar boven, ontvouwt zich een interessante clou en wordt de samenhang tussen alle gebeurtenissen en personages duidelijk. Dat gebeurt wel vaker in de boeken van deze schrijver. De schrijfstijl van De Zwaan is prima, herkenbaar, meeslepend en helder. Geen ingewikkelde zinsconstructies of woorden die het verhaal onnodig moeilijk maken. Wel jammer van de typefouten die hier en daar opduiken. Voor de Meeks-fan is dit boek ongetwijfeld een interessant en vermakelijk vervolg, voor de nieuweling is het beter de voorgaande boeken eerst te lezen.