Een verhaal met weinig body

Een thriller die zich afspeelt in de straten van het mooie Italiaanse Napels. Een jong meisje is vermoord en er zijn allerlei vragen... Een mooi startpunt voor een goede thriller. Helaas weet Andrej Longo hier niet optimaal gebruik van te maken. Hoewel hij al enkele jaren niet onsuccesvol boeken publiceert, maakt hij met Wie heeft Sarah vermoord? geen indruk.

Acanfora, een jonge agent, rijdt met zijn collega surveillerend door de straten van Napels als zij naar een adres worden gestuurd waar gegil gehoord is. Ze gaan uit van een routinebezoekje, maar ontdekken dan een dode vrouw van begin twintig. Sarah Lo Russo is het slachtoffer en al snel zijn haar huidige vriendje en haar ex de verdachten. Vanwege de aankomende zomervakanties ligt er veel druk op het politieteam dat met de moord bezig is. Vooral de commissaris wordt van bovenaf onder druk gezet. Ondersteund door de rest proberen Acanfora en de commissaris de onderste steen boven te krijgen.
De plot van Wie heeft Sarah vermoord? klinkt simpel en dat is ook zo. Korte hoofdstukken, tweehonderd pagina’'s en een redelijk groot lettertype kunnen van dit boek een pageturner maken. Een dergelijke kwalificatie is normaal voorbehouden voor een bloedstollend spannend boek, maar dat geldt hier helaas niet. Het verhaal heeft weinig body en kabbelt een beetje voort. De setting spreekt wel aan, het leven in Napels wordt goed neergezet.

De personages hebben nauwelijks diepgang en relaties blijven oppervlakkig. Uitzondering hierop is de relatie tussen Acanfora en de commissaris. Het is duidelijk dat laatstgenoemde zijn ambitieuze maar onervaren pupil onder zijn hoede neemt en probeert hem de fijne kneepjes van het vak te leren. Er bloeit een speciale band op, en dat geeft karakter aan het verhaal. Tussen de regels door is kritiek op de mentaliteit van de maatschappij te lezen, zoals bijna aan het eind: “Ik was gekomen omdat je zo niet kunt leven, net doen of je niet ziet wat er om je heen gebeurt. Zo was ik namelijk eerst ook. Ik interesseerde me alleen maar voor mijn eigen dingen, niet voor de rest.” Het is net alsof Longo de lezer direct aanspreekt.

Echt spannend wordt het verhaal niet, het zal ook niet lang blijven hangen. Behalve de clou, die is zo verrassend dat de lezer totaal wordt overrompeld. Dat redt de uiteindelijke indruk van Wie heeft Sarah vermoord? nog enigszins.