Obsessies is geen heuse pageturner die bolstaat van zinderende spanning

maar er zijn mooie gevoelsschetsen en Vena Cork houdt je bij de les. ,Rouwverwerking, dat is de rode draad in de debuutroman Obsessies van de Britse schrijfster Vena Cork. Door de plotselinge dood van haar man - kunstenaar Rob Thorn - staat Rosa Thorn er op haar negenendertigste alleen voor met puberkinderen Anna en Danny. Ze gaat aan de slag als lerares aan de school van haar kinderen (Churchill Towers) en probeert er het beste van te maken.

Dan beginnen Rosa dingen op te vallen. Ten eerste is daar Eekhoornman, de psychisch labiele tuinman Mick O'Brien, die zeer tot Rosa's ongenoegen veel met Anna optrekt. Zijn vreemde gedrag maakt hem de eerste verdachte als er allerlei lugubere gebeurtenissen plaatsvinden. Gelukkig trekt politieman Tom Brice in het lege atelier van Rosa's overleden man. Zolang hij er is voelt ze zich veilig. Zoon Danny trekt zich ondertussen steeds meer terug uit het gezinsleven. Het is voor Rosa overduidelijk dat haar beide kinderen problemen hebben, maar steeds als ze zich voorneemt ze te confronteren, gebeurt er weer iets dat haar aandacht afleidt. Bovendien vertekenen het verdriet om haar man en de gevoelens voor Tom Brice Rosa’s waarneming. Om de verwarring compleet te maken, zijn een verdwijning en een moord op Churchill Towers op de een of andere manier verweven met de gebeurtenissen rond Rosa's gezin.

Obsessies is vooral een roman over kwetsbaarheid. De troebele blik die de gezinsleden na hun grote verlies hebben, verhindert (ook voor de lezer) een vroegtijdige ontmaskering van de dader. Daarnaast vraag je je als lezer net als Rosa af, of het gedrag van Danny en Anna aan het puberen toe te schrijven is, of dat er écht iets aan de hand is. Iedereen gedraagt zich verdacht, dat is duidelijk.

De beeldende bijnamen die Cork haar personages geeft - Fax Max, Guy de Grijper, Singing Vic - had ze wat mij betreft achterwege kunnen laten. Er is hoe dan ook geen gebrek aan gezelschap in dit boek. Zo nu en dan heb je het gevoel dat je in een Midsomer Murders setting beland bent, met al die buren, broers, zussen, ooms, tantes en moeders van. Iets meer dialoog had het ene karakter misschien wat beter van het andere onderscheiden. Iets minder introspectie had het boek wellicht de pit gegeven die het nu ontbeert.

Obsessies is geen heuse pageturner die bolstaat van zinderende spanning, maar er zijn mooie gevoelsschetsen en Vena Cork houdt je bij de les. De opvolger van Obsessies, The Art of Dying, is in de maak, dus van één ding kunnen we zeker zijn: van Rosa Thorn zijn we nog niet af.