True colors

Emma is zo’n acht maanden zwanger wanneer ze in een magazine een foto spot waarop haar schilderij te zien is in het huis van iemand anders. Wanneer ze Sam belt om verhaal te halen, krijgt ze een vrouw aan de lijn. Wat zij tegen haar zegt doet haar leven op z’n grondvesten daveren.
‘De bigamist’ vertelt het verhaal van Emma, Sam, Faith en Zach.
Het cliché wil dat een bigamist meestal een man is en voor de lezer is het onmiddellijk zo klaar als een klontje. Emma doet er langer over om te beseffen dat Sam meer dan één vrouw lijkt te hebben. Onbegrijpelijke, zelfs gevaarlijke voorvallen creëren een sfeer van onbehagen en naderend onheil. Het web van misleiding en misbruik sluit het hoofdpersonage Emma steeds meer in. De aversie voor Sams personage groeit evenredig met de bewijslast. En hoe staat Emma hierin?
Emma’s karakter beperkt zich tot naïef en gemakkelijk te manipuleren. Is ze eigenlijk wel van deze wereld? Al die rode vlaggen! Doet een zwangerschap zoveel met een vrouw dat je haar alles kan wijsmaken? Bizar. Geen klik met haar!
En Faith, hoe belangrijk is zij? Is zij echt Sams zus want indien ja, dan roept haar manier van handelen heel wat vragen op.
De eerste helft van ‘De bigamist’ focust op het koppel Sam-Emma en bevestigt keer op keer dat Sam Emma manipuleert en bedriegt. Niet echt spannend, eerder duister, onheilspellend en ja, ook irritant gezien Emma’s reactie op alles. Op zowat de helft van het verhaal volgt de ene twist na de andere met Emma aan de spreekwoordelijke knoppen. Accepteer je in die eerste helft met enige scepsis en wenkbrauwfronsen de gebeurtenissen, dan balanceert de plot vanaf de tweede helft op de dunne lijn tussen geloofwaardig en ongeloofwaardig. Het blijft natuurlijk altijd fictie en dus slaagde één en ander er toch nog net in om door de ‘thrillerbeugel’ gelaten te worden.
De eerste helft van het boek lees je vanuit het vertelstandpunt van Emma. Sam, Faith en Zach krijgen gestalte vanuit haar perspectief. Wanneer Faith en Zach die rol van haar overnemen krijgt de lezer nieuwe en op zijn minst verrassende inzichten. Alles wat je voor waar aannam moet je opnieuw tegen de lamp houden: tot dan liet niemand zijn ware kleuren zien. Ja, de plot komt op zijn kop te staan. Plottwists blijven de koers van het verhaal veranderen; zelfs de laatste pagina brengt geen rust in het hoofd.
‘De bigamist’ is een psychologische thriller die vlot leest en je lange tijd een rad voor ogen draait. Auteur Rona Halsall was nieuwsgierig naar wat iemand tot bigamie aanzet, of de clichés errond waar zijn (nawoord). Ik heb alvast één van mijn clichés naar de prullenbak mogen verwijzen.
3*