Als een naald die over een plaat krast

‘Lockedroommystery’ en Ruth Ware vormen sinds lang een goed geolied ‘perfect stel’. ‘Het perfecte stel’ is meteen ook de titel van haar nieuwste thriller.
Vijf koppels worden gecast om op Ever After Island in een tv-realityprogramma te strijden om de trofee van ‘het perfecte stel’. Die strijd komt er, maar niemand kan bevroeden hoe nefast dat voor elk van hen zal uitdraaien.
De proloog is veelbelovend. Een strijd op leven en dood … . Hij en zij. Wie, waar, waarom en wie zal het halen? Dit wordt vast weer een ‘Ruth Ware’ om van te smullen!
In het eerste van drie delen – De stilte – wordt het inderdaad nogal stil. Het is niks meer of minder dan de line-up van de koppels die zullen deelnemen aan de realityshow. Wetenschapster Lyla vertelt vanuit het ik-perspectief hoe haar partner Nico haar bestookt met argumenten die pleiten voor deelname aan het programma. ‘Ze willen drama. Ze willen levensechte personages.’. Ja! Dat willen we allemaal als lezer, maar wanneer in het tweede deel de storm opsteekt en er uiteindelijk een eerste slachtoffer te betreuren valt, is het boek al voor meer dan een derde gelezen! De door Lyla verstuurde noodoproepen zijn lang tijd de enige tekenen van onheil dat op komst zou kunnen zijn.
De personages blijven lettertjes op papier. Geen één die er echt uitspringt; allen heel cliché. Wordt dit gewoon een geschreven seizoenseditie van ‘Temptation Island’? Het vooropgezette ‘spelelement’ komt nooit op gang; de mechanismen die in werking treden zijn die van de roedel versus de buitenstaanders, maar het blijft vrij oppervlakkig.
De woorden schieten in hoog tempo voorbij, maar helaas, ze zijn het jasje voor een flinterdun plot. Veel herhaling van hetzelfde. Er gebeurt zo weinig dat we nog niet hebben gelezen! Bovendien lijkt dit verhaal een doorslagje van een eerder van de auteur verschenen boek nl. ‘Een voor een’ dat weliswaar in een winters decor speelt maar met een veel beter gestoffeerd verhaal.
Met de storm komt een stroom aan rampzalige gebeurtenissen op gang. De dynamiek tussen de deelnemers wordt de leidraad in het verhaal. Iemand heeft besloten het deelnemersaantal systematisch in te krimpen. De manier waarop doet soms de wenkbrauwen fronsen. Wanneer een tweede personage tussenkomt met dagboekfragmenten die een verhaal brengen dat zover afstaat van wat gebeurt (= Lyla’s versie), breekt mijn klomp. Wat?! Dit wordt duidelijk naar het einde toe, maar als toevoeging aan het verhaal lijkt het me ook weer heel magertjes en kan het me niet overtuigen.
Als grote fan van Ruth Ware verheugde ik me enorm op ‘Het perfecte stel’. De cover is heel uitnodigend en de reputatie van de auteur snelde het boek vooruit. Toch blijf ik na het lezen van dit boek op mijn honger zitten en sluit ik deze recensie ietwat teleurgesteld af. Een tussendoortje.
2.5*