In de schoolsavanne te midden van hyena’s

Nancy en dochter Lara komen zich in Willow Barn, Ripton, Derbyshire vestigen. Ze hebben er een zwaar jaar opzitten en hopen op een nieuw en een vooral gezonder leven voor Lara die lijdt aan astma.
Nog voor de verhuiswagens Nancy en Lara’s spullen hebben kunnen afleveren, komen de reacties in de hechte gemeenschap van Ripton al op gang. Het gedrag van de moeders van de leerlingen van groep 8 de eerste dag op het schoolplein van Ripton Primary doet Nancy al heel goed beseffen dat integratie een moeilijke klus belooft te worden.
Stilzwijgende gedragscodes, jaloezie en nijd, geprojecteerd op Nancy en Lara maken het de twee bijzonder moeilijk. Het isolement en de onmacht van moeder en dochter worden steeds groter. Het drijft beide kampen tot acties die steeds meer de grenzen van het toelaatbare en het fatsoen overschrijden.
Geraffineerde truc’en en doortrapte acties overgedragen van moeder op dochter worden uitgebroed en uitgevoerd. ‘Het schoolplein’ genereert een groep moeders die de strijd om prestige en bezit op het scherp van de snee voeren. Het is hen aan alles gelegen om hun kind, ‘schoonste kind’, de duurste – en hun inziens beste – opleiding te geven, ook al kost het hen een rib uit hun lijf. Of erger nog … .
Het is een verhaal over pesten en gepest worden: Lara belandt in een klas met hyena’s waar ‘queen Rosie’ hof houdt. Imogen, moeder van Rosie, schaart als dominante moeder en ‘vriendin’ haar volgelingen rond zich, vergiftigt ook hen met haar tomeloze jaloezie en vijandigheid jegens Nancy en Lara en houdt haar even toxische dochter een hand boven het hoofd. In een besloten WhatsApp-groep wordt de slangenkuil enkel nog dieper en het slangengif in hoge dosissen verzameld. Als personages worden de moeders amper uitgediept; ze blijven altijd één of ander stereotype dat meegolft op de verhaallijn.
Michelle Frances’ vlotte pen schrijft de heksenjacht gestaag naar steeds extremere proporties. De auteur staat samen met Nancy aan de zijlijn en observeert het venijn en de wraakzucht, maar ook het isolement, de onmacht en de weerloosheid van Nancy en vooral Lara. Dat een kind beetje bij beetje met de grond gelijk wordt gemaakt en haar zelfvertrouwen riskeert te verliezen, grijpt naar de keel. Van een beschaafde wereld resten enkel nog sporen; het schoolplein is een savanne geworden.
En dan is er nog het trauma uit Nancy en Lara’s verleden. Het moment dat hun leven definitief veranderde komt woordelijk identiek een paar keer voorbij. De impact van de gebeurtenis toen blijft nazinderen en het verdriet kreeg nog geen plaats.
Inderdaad, de plottwist doet wel even met de ogen knipperen: die had ik niet zien aankomen!
‘Het schoolplein’ is een psychologische thriller die ik met veel plezier heb gelezen.
4*