Lezersrecensie
De spin in het web
‘Hoog spel’ is de meest recente thriller van de Vlaamse auteur Patrick De Bruyn. Het was even wachten op dit boek wat de zin om het te lezen alleen maar aanscherpte. Lost het de verwachtingen in?
‘Hoog spel’ gooit je van bij het begin de dieperik in: Felix is reddeloos verloren wanneer zijn metgezel hem een zet geeft met de punt van haar wandelstok en hij te pletter slaat tegen de rotsen. Het spel zit op de wagen: Hoezo is zij de pion die dubbelspel speelt? Waarover gaat dit? Wie is zijn contact in Genève?
Patrick De Bruyn is een kei in het teasen van zijn lezers. In een gezapig tempo en heel goed gestoffeerd brengt de auteur de overige pionnen in ‘Hoog spel’ in stelling: “alsof ik je een boek laat lezen vanaf driekwart van het verhaal” zegt de schrijver op p. 177.
John heeft een geheime missie en blijft lang letterlijk en figuurlijk onder de radar. Het waas van mysterie waarin hij zich hult, verlaat hem nooit. Eén van de good guys? Minister Bavo Bosmans is een eerste klas narcist en gediplomeerde kwal die zichzelf heel wat vindt. Hoofdpersonage Amy zet in al haar naïviteit een dijk van een ‘leeghoofdige bakvis’ neer: rationeel gedrag is haar vreemd, iets wat de schrijver zelf donders goed weet en graag in de verf zet. De personages beroeren elkaar én de lezer, wat ongetwijfeld de bedoeling is van de auteur.
De plot draait om leugens, bedrog, misbruik van vertrouwen, mensensmokkel, illegale handel, oplichting en een schrijver die research doet voor zijn volgende boek. De conversaties zijn De Bruyn ten voeten uit: ze laten toe dat personages elkaar uittesten, elkaar op de rand brengen of ze hebben helemaal geen nieuwswaarde wat op zich ook een boodschap brengt. Zijn typische humor kruidt de dialogen.
De verschillende verhaallijnen ontwikkelen lang als eilandjes gescheiden van elkaar. Bij momenten scheren ze rakelings langs elkaar heen. Je voelt dat er wat op til is. Alle personages komen op kantelpunten te staan. Niemand laat het achterste van zijn/haar tong zien. Vanzelf ga je aan het speculeren, probeer je uit te vlooien hoe de vork in de steel zit. Wanneer de hoofdrolspelers uiteindelijk elkaar in de ogen kijken, lijkt duidelijk te worden wie aan de touwtjes trekt. Of toch niet. Een laatste twist haalt alles wat je denkt te weten weer onderuit. Is alles nu weer te herdoen? Na die laatste bladzijden borduur je verder aan het verhaal. Zo ook blijven een aantal vragen in je hoofd resoneren: Overleeft het netwerk in handel met medicijnen de gebeurtenissen? Worden er maatregelen getroffen om de mensensmokkel aan te pakken? Geschiedt gerechtigheid in de zaak rond baby Jane en Trésor? Dé manier om het boek nog langer aan de lezer te binden!
‘Hoog spel’ blijft het hele boek lang een spel met hoge inzet voor de pionnen die in het stuk voorkomen: sommige gewone lopers al of niet met allures, anderen daadwerkelijk aan zet. Het boek laat zich vlot lezen. Misschien wordt het ook jouw boek?
4*
‘Hoog spel’ gooit je van bij het begin de dieperik in: Felix is reddeloos verloren wanneer zijn metgezel hem een zet geeft met de punt van haar wandelstok en hij te pletter slaat tegen de rotsen. Het spel zit op de wagen: Hoezo is zij de pion die dubbelspel speelt? Waarover gaat dit? Wie is zijn contact in Genève?
Patrick De Bruyn is een kei in het teasen van zijn lezers. In een gezapig tempo en heel goed gestoffeerd brengt de auteur de overige pionnen in ‘Hoog spel’ in stelling: “alsof ik je een boek laat lezen vanaf driekwart van het verhaal” zegt de schrijver op p. 177.
John heeft een geheime missie en blijft lang letterlijk en figuurlijk onder de radar. Het waas van mysterie waarin hij zich hult, verlaat hem nooit. Eén van de good guys? Minister Bavo Bosmans is een eerste klas narcist en gediplomeerde kwal die zichzelf heel wat vindt. Hoofdpersonage Amy zet in al haar naïviteit een dijk van een ‘leeghoofdige bakvis’ neer: rationeel gedrag is haar vreemd, iets wat de schrijver zelf donders goed weet en graag in de verf zet. De personages beroeren elkaar én de lezer, wat ongetwijfeld de bedoeling is van de auteur.
De plot draait om leugens, bedrog, misbruik van vertrouwen, mensensmokkel, illegale handel, oplichting en een schrijver die research doet voor zijn volgende boek. De conversaties zijn De Bruyn ten voeten uit: ze laten toe dat personages elkaar uittesten, elkaar op de rand brengen of ze hebben helemaal geen nieuwswaarde wat op zich ook een boodschap brengt. Zijn typische humor kruidt de dialogen.
De verschillende verhaallijnen ontwikkelen lang als eilandjes gescheiden van elkaar. Bij momenten scheren ze rakelings langs elkaar heen. Je voelt dat er wat op til is. Alle personages komen op kantelpunten te staan. Niemand laat het achterste van zijn/haar tong zien. Vanzelf ga je aan het speculeren, probeer je uit te vlooien hoe de vork in de steel zit. Wanneer de hoofdrolspelers uiteindelijk elkaar in de ogen kijken, lijkt duidelijk te worden wie aan de touwtjes trekt. Of toch niet. Een laatste twist haalt alles wat je denkt te weten weer onderuit. Is alles nu weer te herdoen? Na die laatste bladzijden borduur je verder aan het verhaal. Zo ook blijven een aantal vragen in je hoofd resoneren: Overleeft het netwerk in handel met medicijnen de gebeurtenissen? Worden er maatregelen getroffen om de mensensmokkel aan te pakken? Geschiedt gerechtigheid in de zaak rond baby Jane en Trésor? Dé manier om het boek nog langer aan de lezer te binden!
‘Hoog spel’ blijft het hele boek lang een spel met hoge inzet voor de pionnen die in het stuk voorkomen: sommige gewone lopers al of niet met allures, anderen daadwerkelijk aan zet. Het boek laat zich vlot lezen. Misschien wordt het ook jouw boek?
4*
2
1
Reageer op deze recensie