Lezersrecensie
De Nomade - een actueel verhaal.
Anya Niewierra's 'De Nomade' is een boek dat zowel feit als fictie verweeft op een manier die je als lezer niet alleen meeneemt op een spannend avontuur, maar je ook aan het denken zet. Hierdoor krijgt het verhaal een diepere laag en blijf je voortdurend geboeid. Anya is zich zeer bewust van haar lezers. Ze kruipt als het ware in hun hoofd en speelt op een geraffineerde wijze in op je verwachtingen. Ze slaagt hierin door op een zorgvuldige manier informatie te doseren en je regelmatig op het verkeerde been te zetten. Dit maakt het lezen voor mij een ware belevenis, omdat ik continu verrast werd door plotwendingen die ik niet altijd zag aankomen.
Tijdens het lezen heb ik een breed scala aan emoties ervaren. Woede, onmacht, verontwaardiging, een unheimisch gevoel en ontgoocheling wisselden elkaar voortdurend af. Ook de personages maken intense emoties door, die zo sterk zijn neergezet dat je bijna 'aan den lijve' voelt wat ze doormaken. Dit zorgde ervoor dat ik me sterk betrokken voelde bij de karakters en met ze meeleefde.
Het boek bevat talloze citaten, rake passages en prachtige zinnen die je aan het denken zetten, zoals: 'Iedereen houdt de grenzen van zijn eigen gezichtsveld voor de grenzen van de wereld.' Een ander voorbeeld is de manier waarop de dementie van Olga's vader wordt beschreven: "Die heldere minuten komen altijd onverwacht en ze zijn als de felle zonnestralen op een nevelige dag. Ze duwen zich ineens naar voren vanuit de mist van zijn geest." Deze beeldende, haast poëtische taal maakte mijn leeservaring intenser en emotioneler.
'De Nomade' is een boek dat me niet loslaat. Het verhaal zit ingenieus in elkaar, de spanning is voortdurend latent aanwezig en wordt steeds intenser naarmate je de dreiging dichterbij voelt komen. Ik kon het boek dan ook maar moeilijk wegleggen en ook op momenten dat ik niet kon lezen was ik in mijn gedachten met het verhaal bezig. Nu, ongeveer twee weken nadat ik de laatste bladzijde omsloeg, ben ik nog steeds diep onder de indruk. Als een boek dit met mij doet en dit effect op mij heeft, dan kan ik alleen maar zeggen dat dit exact de reden is waarom ik lees.
Tijdens het lezen heb ik een breed scala aan emoties ervaren. Woede, onmacht, verontwaardiging, een unheimisch gevoel en ontgoocheling wisselden elkaar voortdurend af. Ook de personages maken intense emoties door, die zo sterk zijn neergezet dat je bijna 'aan den lijve' voelt wat ze doormaken. Dit zorgde ervoor dat ik me sterk betrokken voelde bij de karakters en met ze meeleefde.
Het boek bevat talloze citaten, rake passages en prachtige zinnen die je aan het denken zetten, zoals: 'Iedereen houdt de grenzen van zijn eigen gezichtsveld voor de grenzen van de wereld.' Een ander voorbeeld is de manier waarop de dementie van Olga's vader wordt beschreven: "Die heldere minuten komen altijd onverwacht en ze zijn als de felle zonnestralen op een nevelige dag. Ze duwen zich ineens naar voren vanuit de mist van zijn geest." Deze beeldende, haast poëtische taal maakte mijn leeservaring intenser en emotioneler.
'De Nomade' is een boek dat me niet loslaat. Het verhaal zit ingenieus in elkaar, de spanning is voortdurend latent aanwezig en wordt steeds intenser naarmate je de dreiging dichterbij voelt komen. Ik kon het boek dan ook maar moeilijk wegleggen en ook op momenten dat ik niet kon lezen was ik in mijn gedachten met het verhaal bezig. Nu, ongeveer twee weken nadat ik de laatste bladzijde omsloeg, ben ik nog steeds diep onder de indruk. Als een boek dit met mij doet en dit effect op mij heeft, dan kan ik alleen maar zeggen dat dit exact de reden is waarom ik lees.
1
Reageer op deze recensie