Kunstschatten

Het boek ‘Melkmeisje’ van Matthias Rozemond gaat, zoals de cover al duidelijk maakt, over het gelijknamige schilderij van Johannes Vermeer. Dit boek is mijn kennismaking met de schrijver. Rozemond schreef eerder ook spannende boeken/ thrillers, maar ik hoop dat hij zijn stijl en onderwerp gevonden heeft: historische romans.

Het verhaal van het ontstaan van het schilderij ‘Het Melkmeisje’ wordt verteld vanuit drie perspectieven: De schilder: Johannes Vermeer, de vrouw van Joh. Vermeer: Catharina én de dienstmeid van de moeder van Catharina: Tanneke. Zij vertellen het verhaal. Het verhaal is een doorgaande lijn, waar de een ophoudt met vertellen, pakt de volgende personage het op. Het is een mooi afgerond verhaal, met karakter- en historische beschrijvingen. Bijvoorbeeld op pag. 168 een mijmering van Johannes “Leven is balanceren op het koord van het ogenblik dat verleden van de toekomst scheidt. Dat verdient best even aandacht, al helemaal als die toekomst zich uitrolt als een gouddoorweven tapijt.”

Andere schilderijen en schilders komen ook aan bod in de verhalen, het gaf mij een overzicht in die tijd. Zo wordt het schilderij ‘De koppelaarster’ van Vermeer uitgebreid beschreven, daar draait het boek net zo goed om. Wie zijn er afgebeeld, waarom en wat was zijn beweegreden om het te schilderen? En ‘Het Puttertje’ van Carel Fabritius, Vermeers leermeester, welke een doorbraak voor Johannes ‘Melkmeisje’ teweegbrengt. En alles op een verhalende manier, niet gekunsteld maar alsof je er zelf bij was.

Delft in de 17e eeuw, waar het verhaal zich afspeelt, komt ook tot leven door sfeerschetsen; de routes van wandelingen, de geluiden, geuren en kleuren. Voorbeelden genoeg op pag. 219: “De dagen worden frisser, zwermen spreeuwen scheren door de lucht. Wolken hangen ernstig en verzadigd aan de hemel. (…) De bakker heeft zojuist op zijn hoorn geblazen en hangt versgebakken krakelingen aan stokjes uit. (…) Verderop is een slijkburger in de weer met een bezem en een kruiwagen. Aan de oostelijke hemel een rosse gloed, in het noordwesten steken de torentjes van de Oude Kerk ternauwernood boven de trapgevels uit.”

Wanneer Matthias Rozemond in een appendix aangegeven had waar hij zijn achtergrondinformatie vandaan heeft gehaald, had het boek van mij 5 sterren gekregen, nu dikke 4 sterren.