Een debuut met potentieel

Rijke mensen spreken tot de verbeelding. Hun leven is niet te vergelijken met dat van een doorsnee bloemenverkoopster en als je zelf niet van rijke komaf bent, is het moeilijk om je op een natuurlijke manier in die wereld te bewegen. C.L. Pattison is niet de eerste auteur die dit gegeven in een thriller verwerkt. In De bloemist – vertaald door Angela Knotter – geeft ze een eigen twist aan dit thema. Freida McFadden deed hetzelfde toen ze De hulp schreef en daaraan heeft het boek waarschijnlijk de vergelijking op de kaft te danken. Maar kan je de twee auteurs echt over dezelfde kam scheren?

De bloemenverkoopster uit de inleiding is Amy McKenzie. Door hard te werken en de juiste netwerken aan te spreken, heeft ze een bloemenzaak uitgebouwd die op een mooie klantenlijst mag rekenen. Een van haar favoriete vaste klanten is de architect James Elliott. Als haar gevraagd wordt om de bloemen te verzorgen voor een feest in zijn excentrieke huis, slaat ze dat aanbod uiteraard niet af. Haar nieuwsgierigheid brengt haar in contact met Izzie, de (schoon)zus van het koppel. Er bloeit een vriendschap op, maar die eindigt abrupt als tijdens het feest een dode valt. Was het een ongeluk of was er kwaad opzet in het spel? Wat heeft Amy’s verborgen verleden met de zaak te maken en waarom probeert de familie Elliott haar de schuld in de schoenen te schuiven?

Research is heel belangrijk tijdens een schrijfproces en daar heeft Pattison zeker werk van gemaakt. Je zou haast denken dat ze zelf bloemist is. De liefde voor het product straalt van Amy af en haar kennis ervan is fenomenaal. De geloofwaardigheid die ze hiermee als bloemist opwekt, kan ze helaas niet helemaal waarmaken als personage in zijn geheel. Soms neemt ze beslissingen die niet zo vanzelfsprekend zijn of zelfs uit de lucht komen vallen. Dat ze een geheim met zich meedraagt, wordt al vroeg in het verhaal duidelijk en dat dit nog een rol zal gaan spelen, kan de doorsnee lezer al voorspellen.

De opbouw van het verhaal prikkelt de nieuwsgierigheid. Getuigenverklaringen en verhoren worden afgewisseld met flashbacks. Die laatste vertellen chronologisch wat er aan de verhoren voorafgegaan is. Van bij het begin al weet de lezer ongeveer wat er aan de hand is, maar net te weinig om het hele beeld te kunnen vormen. Er blijft genoeg mysterie over om het boek in één ruk uit te willen lezen. De korte hoofdstukken en vlotte schrijfstijl lenen zich daar uitstekend toe. Als tijdens een bloedstollende climax de dader plotseling als een duveltje uit een doosje tevoorschijn komst, is dat een complete verrassing. Op zich niets mis mee, maar hier en daar een kleine hint in de loop van het verhaal, zou diens motieven misschien iets realistischer gemaakt hebben. Nu doet het een beetje geforceerd aan.

Een ijzersterke thriller is dit debuut niet, maar er zit genoeg potentieel in om uit te kijken naar meer van deze auteur.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een kleurrijk boek' en 'Lees een gevaarlijk boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.