Elke druppel goed gedoseerd

Wie Dagboek uit de rivier en Herberekening gelezen heeft, weet dat de verhalen van Frederik Baas 'klein' zijn. Misschien is zijn derde thriller – De druppel – wel het kleinste broertje van de drie. Wat verhaal betreft althans.

Tom verliet zijn vrouw, liet de chaos achter zich, schreef een boek en huurt nu een etage in Amsterdam. Hij heeft er zijn leven helemaal ingericht zoals hij het wil: strak en planmatig. Tot de politie aan de deur staat om bovenbuur Gerard op te pakken. Tegen wil en dank slaagt Tom er niet in zijn eigen devies op te volgen: hou de chaos buiten de deur. Hij is namelijk degene die de deur opende voor de politie en daarmee ook voor de chaos die volgt.

Van het moment dat de buurman opgepakt is, begint de lezer Tom echt te kennen. Beter zelfs dan Tom zichzelf kent. Eerst is er het schuldgevoel omdat hij per ongeluk de deur opende voor de politie. Als Gerard uiteindelijk weer thuis komt, gaan allerlei verhalen een eigen leven leiden in het hoofd van Tom. Hij gelooft dat de buurman hem stalkt en zijn geordende leventje vertoont steeds meer scheuren. Als lezer – die door het ik-perspectief meekijkt in het hoofd van Tom – zie je dat gebeuren. Druppelsgewijs drijft hij zichzelf tot waanzin. Dat doet de auteur heel subtiel. Zo sterk zelfs, dat de lezer in de waanzin meegetrokken wordt. Hoe meer het verhaal vordert, hoe moeilijker het wordt verzinsel van realiteit te onderscheiden.

Het verhaal staat er door kleine plottwists en secuur opgebouwde spanning. De schrijfstijl lijkt simpel, maar geen woord staat verkeerd. Korte zinnen zorgen voor een snel tempo. Baas laveert feilloos tussen het anekdotische van het huwelijk, het neurotische gedrag van Tom en de gelatenheid in de appjes van de zoon. Hoewel Tom de verteller is, krijgen alle personages een eigen stem.

Soms is een titel gewoon een titel. Hier maakt het echter op veel verschillende manieren deel uit van het verhaal. Het zou kunnen verwijzen naar de martelmethode waarvan sprake is op het achterplat. Of misschien gaat het wel over de druppel die de emmer bij Tom doet overlopen. Of gaat het letterlijk over een waterlek? Aan symboliek in dit boek geen gebrek. Daar komt nog eens bij dat de auteur ons het verhaal druppel voor druppel serveert. En dat elke druppel op het juiste moment valt. Nog meer dan in zijn vorige boeken neemt Baas een loopje met de lezer. Hoe verder je leest, hoe onzekerder je wordt over wát je precies gelezen hebt. Wie dat kan, kent zijn vak.