Schrijven is schrappen

Een man wordt per ongeluk ontvoerd, een gezin komt op een godvergeten weg in een netelige situatie terecht, mannen in totaal verschillende situaties ontdekken dat je soms beter niet kan dromen. Het zijn maar enkele voorbeelden van wat je van deze nieuwe Stephen King kan verwachten.
Duistere zaken bevat twaalf echte Kingverhalen. Voor sommige heeft hij maar enkele pagina’s nodig, maar twee ervan had hij gerust als afzonderlijke boeken op de markt kunnen zetten. De kwaliteit van de verhalen is dan ook wisselden. Soms (zoals bij Op Slide Inn Road) kan je voorspellen hoe het zal aflopen. Andere verhalen (zoals Danny Coughlins nare droom) zijn zo lang uitgesponnen dat het je bijna niet meer boeit hoe het afloopt. Het ene verhaal haalt dus bij lange na niet het niveau van het andere en dat maakt het moeilijk een oordeel te vellen over de bundel in zijn geheel.
De onderliggende thema’s zijn gelukkig wel universeel en beklijvend genoeg om het boek interessant te maken. Of het nu over een vleesetende krokodil of een spooktweeling gaat, of King zijn tekst een paranormaal tintje geeft of niet … het gaat altijd over mensen. En die mensen ervaren angst, verdriet, rouw, onrecht en zelfs regelrechte trauma’s. Maar ze vechten en komen er vaak sterker uit. Er is een wil om te leven (of om dat leven door te geven). Er is hoop en vechtlust en ook al moet je soms een beetje geduld hebben om erachter te komen, uiteindelijk landt de boodschap elke keer weer.
‘Schrijven is schrappen’ is een populaire leuze in schrijfcursussen. Ware het niet dat King zelf een boek ‘on writing’ schreef, je zou er hem eentje onder de neus duwen. Less is more. En dat gaat voor deze bundel wel op: de sterkste verhalen zijn deze waarvoor hij het minst aantal woorden nodig had.