Een spannend historisch verhaal

Jeroen Windmeijer wist zijn studie Wereldgodsdiensten en zijn bewondering voor De Da Vinci Code om te zetten in meerdere bestsellers. Jacob Slavenburg leidde menig lezer binnen in de ‘mysterieuze’ wereld van de Gnosis (met een duidelijke beschrijving van deze term in het boek zelf) en de esoterie. Als die twee heren de handen in elkaar slaan, ontstaat een verhaal waarin hun beider interesses naadloos in elkaar vervloeien. 

Windmeijer blijft zijn stad trouw: het verhaal speelt zich net als zijn vorige boeken in Leiden af. Voor het grootste deel althans. Arianna Esposito, hoofdconservator van het Leidse Rijksmuseum van Oudheden, staat aan de vooravond van haar eerste grote tentoonstelling. Als ze in één van de beeldjes die tentoongesteld zullen worden een bijzondere ontdekking doet, staat ze zonder het zelf te beseffen ook aan de vooravond van een avontuur dat haar wereld op zijn kop zal zetten… en misschien zelfs wel die van de hele mensheid. De ontdekking blijft niet onopgemerkt en nog voor ze openbaar gemaakt kan worden, verdwijnt ze alweer. Arianna en haar collega Thijs moeten alles op alles zetten om de kostbare vondst terug te krijgen. 

Met de Egyptische godin Isis in de hoofdrol, blijft Windmeijer bij zijn liefde voor geschiedenis. De lezer wordt getrakteerd op een korte trip door de historie van Egypte. De hand van Slavenburg herken je dan weer in de duidelijke uitleg over de hermetische teksten, de gnostiek en alles wat met die spiritualiteit te maken heeft. De twee hebben duidelijk hun kennis gebundeld en hun best gedaan om die ook aan de lezer uit te leggen. Hier en daar schemert toch het docentschap van de twee door, want in sommige passages had de extra duiding niet gehoeven. Maar laat dit de pret zeker niet bederven, het is niet zo dat het storend werkt. Het maakt van het boek net een heel leerzaam fictiewerk. 

Nu zou je kunnen verwachten dat al die weetjes over de Oudheid, de godsdienst en de gnostiek het verhaal afremmen. Toch is dat niet het geval. Het Isisgeheim is geen razendsnelle pageturner, maar  het tempo is standvastig, met een goede afwisseling tussen spanning en weetjes. Een echte thriller kan je het misschien niet noemen, daarvoor is de plot net iets te sober en de zoektocht iets te braaf. Toch komen hier en daar scènes voor die in een ‘echte’ thriller niet zouden misstaan. Zonder dat je het als lezer meteen doorhebt, is het boek eigenlijk doorspekt met filosofische, ethische en morele vragen. Daar zit meer spanning in dan in de zoektocht die Arianna en Thijs ondernemen. Wat ook weer niet betekent dat er in het verhaal geen actie te rapen valt. 

Het Isisgeheim geeft eveneens een mooie inkijk in de academische wereld. Zowel de universiteit van Leiden als die van Oxford vormen het wondermooie en boeiende decor voor deze roman. Je kan de sfeer bijna letterlijk opsnuiven en zou willen dat je zelf door die enorme bibliotheek kan dwalen. Wie de steden nog nooit heeft bezocht, is nu ongetwijfeld in de verleiding gebracht om dat ooit eens te doen. 

Het verhaal bouwt duidelijk naar een climax toe, want het gestolen voorwerp moet gevonden, gered en teruggebracht worden. Sommige antagonisten gaan letterlijk over lijken om dit te verhinderen. De lezer blijft niet op zijn honger zitten, de climax komt er. Daarna gaat het helaas een beetje bergaf met het verhaal. Zonder al te veel te kunnen verklappen: de auteurs vervallen plotseling in eindeloze beschrijvingen over hoe de personages zich voelen en wat ze ervaren. Herhalingen sluipen het verhaal binnen. Dat had niet gehoeven. Met een ingekorte versie van het slot was het boek nog sterker geweest. 

Het Isisgeheim is een spannend historisch verhaal, waarbij de klemtoon misschien net iets meer op de historie dan op de spanning ligt.